Tümcelerimin Boyun Büküşüne Aldırma Yâr..

**Hasret** · 02-01-2009, 17:29

Sen bir kitap kapağı gibi kapamışken adımı, ben her sözcükte seni okuyorum harf harf...
Tümcelerimin boyun büküşlerine aldırma yar!
Gözü yaşlı satırlarımın kan döküşlerinde büyütüyorum keşkelerimi
Harflerimin ayağı kayıyor uçurumlarından.
Oysa sen bir liman sakinliğiydin yüreğime bir gün batımı huzuru
uçsuz bucaksız bir özgürlüktün mavilerime ateşe verdin kıyılarımı apansız, sinsice
züleyhanın kaderine razıydım Yusuf(um)sun diye
peşinden koşmaya, kınanmaya, dile düşmeye
nerden bilirdim dil(in)den düşeceğimi?

Bir sözünle ateşe verdin uğruna ödenen bedelleri
Gitme demem, git şimdi!
Bir valizin içine bindirip vedalarını,
son bir kez kokunu çekmeden tiryakiliğim, son bir kez düşmeden kollarının girdabına,
bir buseyi çok görüp alnıma, en kara yazgıları sür de git!

Son fethedilen miyim meçhul ama, sen son Fatihim
Bilsen, kaç varlığa hiçlikti fetihlerin
Ama dur, gitme!
Şu topraklarımda dalgalanan sancağını indir, öyle git!
Yüreğimden sevdanı, dilimden adını sök de git!
Ciğerlerimden kokunu, gönlümden gözlerinin okunu çek de git!
Sözlerimi esaretten kurtar, dilimi çöz de git!

Kaç kez uğurladım seni bu kentten?
Kaç kez boynu bükük bıraktın ardından el sallayışlarımı garlarda?
Dönüşünün umuduyla gidişine dayanamazken, bu müebbet vedaya nasıl dayanırım söyle?
Ah yaren yakınımken uzağımdın.
Şimdi benden öte bensin ki, ben bana tuzağım..

Kin tutmaz kalemim, bilirsin.
Sen kapatsanda cismimin üstüne son sayfanı, bu masalın devamını bir ömür bekler yüreğim
Sana git diyebilmek için kaç alfabe satın aldım zamansız pazarlıklarla bilsen.
Tüm kırgınlıklarımı çıkarıp kumbaramdan saydım, bir git etmedi.
Yanında me si olmayan bir git yakıştırılmadı sevdama
Ama çok istiyorsan, işte orda alfabemin kıyısında bir git
İster al git, istersen kal; git-me Yar!..

Yar demişim sana yokluğun dipsiz bir yar!
İşte, diz çöküyor sevdana yüreğim, gitme!
Gitme, sensiz ıssız bu diyar..

02-01-2009, 17:29	#1
Kullanıcı Adı Hasret	Tümcelerimin Boyun Büküşüne Aldırma Yâr.. Sen bir kitap kapağı gibi kapamışken adımı, ben her sözcükte seni okuyorum harf harf... Tümcelerimin boyun büküşlerine aldırma yar! Gözü yaşlı satırlarımın kan döküşlerinde büyütüyorum keşkelerimi Harflerimin ayağı kayıyor uçurumlarından. Oysa sen bir liman sakinliğiydin yüreğime bir gün batımı huzuru uçsuz bucaksız bir özgürlüktün mavilerime ateşe verdin kıyılarımı apansız, sinsice züleyhanın kaderine razıydım Yusuf(um)sun diye peşinden koşmaya, kınanmaya, dile düşmeye nerden bilirdim dil(in)den düşeceğimi? Bir sözünle ateşe verdin uğruna ödenen bedelleri Gitme demem, git şimdi! Bir valizin içine bindirip vedalarını, son bir kez kokunu çekmeden tiryakiliğim, son bir kez düşmeden kollarının girdabına, bir buseyi çok görüp alnıma, en kara yazgıları sür de git! Son fethedilen miyim meçhul ama, sen son Fatihim Bilsen, kaç varlığa hiçlikti fetihlerin Ama dur, gitme! Şu topraklarımda dalgalanan sancağını indir, öyle git! Yüreğimden sevdanı, dilimden adını sök de git! Ciğerlerimden kokunu, gönlümden gözlerinin okunu çek de git! Sözlerimi esaretten kurtar, dilimi çöz de git! Kaç kez uğurladım seni bu kentten? Kaç kez boynu bükük bıraktın ardından el sallayışlarımı garlarda? Dönüşünün umuduyla gidişine dayanamazken, bu müebbet vedaya nasıl dayanırım söyle? Ah yaren yakınımken uzağımdın. Şimdi benden öte bensin ki, ben bana tuzağım.. Kin tutmaz kalemim, bilirsin. Sen kapatsanda cismimin üstüne son sayfanı, bu masalın devamını bir ömür bekler yüreğim Sana git diyebilmek için kaç alfabe satın aldım zamansız pazarlıklarla bilsen. Tüm kırgınlıklarımı çıkarıp kumbaramdan saydım, bir git etmedi. Yanında me si olmayan bir git yakıştırılmadı sevdama Ama çok istiyorsan, işte orda alfabemin kıyısında bir git İster al git, istersen kal; git-me Yar!.. Yar demişim sana yokluğun dipsiz bir yar! İşte, diz çöküyor sevdana yüreğim, gitme! Gitme, sensiz ıssız bu diyar..

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz