 |
|
||||||||
| Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
 |
| Seçenekler | Stil |
06-28-2010, 18:21
|
#1 |
***Sevginin Kökü Olur!***
Sen, kendin için, hoşuna giden bir oyuncağı seviyordun ve onu ele geçirmeye çalışıyordun, başkalarından evvel... Sen, kendini seviyordun, beni değil!.. Şimdi, başka birine daha “onu sevdiğini” zannettirmeye çalışıyorsun, değil mi; ...hatta kendin bile “öyle olduğunu” sanarak!.. ..... Kandırma insanları... Kandırma, kendini de; çünkü sen, sevmeyi bilmiyorsun!.. ..... “Seviyorum” zannedişlerini de sıvama “sevgi” diye gökyüzüne; çünkü bulutlar kapatıyor semayı!.. (Gene duymak ister miydin gerçeği?..) Sevginin kökü olur... Çeksen, çıkaramazsın... Kessen, ayıramazsın... Kırsan, koparamazsın!.. ..... Sevginin kökü olur; Yine biter, yine çıkar, yine sürer yerinden!.. kalın Çünkü sevgi; Bir dağ keçisinin iştahla yediği sürgünde değildir!.. Çamurun içindedir çoğu zaman; Toprağın, karanlığın içindeki köktedir sevgi!.. Bir keçinin iştahla saldırdığı, göğe bakan sürgünde değil; çamurla, toprakla ve karanlıkla savaşan köktedir sevgi!.. Köktedir sevgi!.. Mavi derinliğe “yalvarışlar” gibi uzanan canlı dallar ve yapraklar değildir sevgi; Sevgi; belki ışığı hiç görmemiş ve görmeyecek olan karanlıkların içindeki köktedir... Ve sevgi; sevdiğini “zannetmemek”tedir!.. M. ERKUL ....... |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
