 |
12-13-2008, 20:45
|
#1 |
Sevgiliye Mektup
Birtanem; Bugün de her zaman olduğu gibi seni düşünüyorum yine ve seni yaşıyorum dakika dakika yokluğun akıyor damarlarımdan kalbime sızıyor damla damla hissediyorum hayalini avuçlarımda nefes nefes soluyorum seni içime buruklaşıyor kalbim.... buz kesen ellerim kadehlere uzanıyor gözlerim seni arıyor yine,heryerde... soruyorum geceme seni kimbilir şimdi nerdesin ve ne yapıyorsun? aklına bile gelmiyorum belkide... sensizlik öyle acı veriyor ki bana canım anlatamam bunu sana. oysa özlemini hissetmekten çok, yanında olmak,sesini duymak konuşmaktan çok,sana sarılmak isterdim. tıpkı , tıpkı soğuklardan sonra gelen sıcaklar gibi sıkılmadan,bıkmadan,usanmadan sonsuzca sarılmak; ve öpmek seni doyasıya öpmek... aslında seninle gçrüştüğümüz zamanlarda sana söylemek istediğim öyle çok şey var ki ama bilirsin düşündüğüm gibi konuşamam ben kalbimdeki yerini kelimelere dönüştürüp şu kağıda bile dökemiyorum,düşün... sen bana öyle bir sevgi verdin ki birtanem; daha önce hiç tatmadığım bir sevgi bu! tek başına da olsa yaşanmaya değer bir sevgi.... sevişirken insan ne hisseder? kendini elbette... kendini yakaladığı anlardan biridir. belki de o an... sevdiğinin,sevginin kolları arasında nasıl zevk aldığını anlar işte; seninle beraberken seninle konuşurken ve seni dinlerken ben bunların çok üstünü hissediyorum. ve insanlar anlamıyorlar beni seni, seni niye sevdiğimi anlamıyorlar anlamalarını da beklemiyorum zaten. çünkü ben seni onlar için sevmiyorum ki birtanem! seni düşündükçe,her seferinde ellerim telefona gidiyor seni aramak istiyorum her saat başı seni aramak dakikalarca konuşmak fakat tek tek numaralara dokunurken bir korku sarıyor içimi seni sıkmaktan korkuyorum ve ellerim usukl usul çekiliyor geriye çaresiz bir şekilde... ne olur bir kere de ben istemeden sen arasan? aslına bakarsan öyle çok istiyorum ki aramızdaki telefonların kalkmasını belki,belki ıo zaman seni daha ç.ok görebilirim... böylesi daha iyi olur değil mi ? birtanem; her geceyi sensiz geçirmek öylesine zor ki... belki çok bencilce ama benim olmanı istiyorum aramızdaki engelleri bilsemde... benim olmanı istiyorum hayal olduğunu bilsemde sevgilim; ben senin yanımda olmanı isterken senin yerine sigaram,bir yudum şarabım ve şiirlerimle yaşıyorum. düşlerimse sessiz bir orman misali günlerim öylesine geçiyor sessiz sessiz ve sensiz..... en acısı da bu zaten yanında olmasını istediğin biri varken onun olmayışı, yokluğunun alev alev yakışı... geçici ayrılıklar bunlar biliyorum ama artık dayanamıyorum sevgin her geçen gün kördüğüm oluyor kalbimde.... ve bir gün bu büyük sevgime rağmen beni bırakıp uzaklara gitsen bile birtanem ben hep seni yaşayacağım çiçeklerde dağlarda açan kardelenlerde onlar hep seni anlatacak her kış onların açmasını bekleyeceğim senin yerine.... ve bembeyaz karları delip, çiçek açtıklarında dağ kenarlarında onlar anlatacak sana olan sevgimi tüm dünyaya ve o gün geldiğinde birtanem seni yaşayacağım yine KARDELEN ÇİÇEKLERİNDE eşsiz ve nadir tüm güzelliklerde |
|
|
|
|
|
|
|
|
12-14-2008, 06:02
|
#2 |
|
TesekkurLer
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
