Modern Sistematiğin Temeli

Modern sistematiğin temeli. Aristoteles'in organizmaları düzenli bir biçimde genosve eiodes (cins ve tür) terimleriyle tanımlamış olmasına karşın, ilk biyoloji çalışmalarında tutarlı bir terimlendirme ve sınıflandırma yoktu. Başlıca bitki sınıflandırması, bitkilerin tıbbi değerlerini tanımlamakta kullanılan sınıflandırmaydı.

Son derece kullanışlı ikili adlandırma sistemini, Kari von Linne (bilimsel yapıtlarında Latince Carolus Linnaeus adını kullanıyordu) başlattı; bitki ve hayvanları yapılarına göre cinsler ve türler biçiminde sıralamanın yanı sıra, sınıf ve takım kavramlarını da ortaya attı. Jean Baptise Lamarck, özelliklerin kalıtımla geçtikleri görüşüne uygun düştüğü için, sistemini işlevler üstüne kurdu. 1817'de, Georges Baron Cuvier'yse, bütün hayvanlar âlemini, omurgalılar, yumuşakçalar, eklembacaklılar, ışınlılar, vb. alt öbeklere ayıran ilk kişi oldu. Bilimsel seferler. XVIII. ve XIX. yy'larda biyoloji çalışmalarıyla ilgili çok sayıda önemli biyoloji seferi düzenlendi. Bunlardan İngilizlerin düzenlediği üç seferin, biyolojiye son derece önemli katkıları oldu. Sir Joseph Banks, Kaptan Cook'un fnceavorg emisiyle Güney denizlerine giderek, Avustralya bitki ve hayvanlarından örnekler topladı (1768-71). Banks'in öğrencisi Robert Brown, 1801-1805 arasındaki İnvestigator gemisinin seferinde, Avustralya'dan 4 OOO'i aşkın bitki örneğiyle döndü. Üçüncü ve belki de en ünlü seferde, Charles Darwin, Beagle gemisiyle dünyanın çevresini dolaştı (1831-36) ve 1835'te Galopagos adalarındaki kuşlar, sürüngenler ve çiçekli bitkiler üstündeki gözlemleriyle, sonradan evrim kuramını geliştirerek, bu kuramı daha sonra On Ithe Origin of Species (Türlerin Kökeni Üstüne, 1859) adlı yapıtında yayınladı.

Darwin,evrim kuramının büyük bir bölümünü, doğabilimci olarak katıldığı Beagle gemisinin seferinde hayvanlar üstünde yaptığı gözlemlere dayandırmıştır.