IRAK LI ÇOCUK

ben ıraklı bir çocuğum

Daha beş yaşındayım.

Yüzümdeki çıplaklığımla masumum

Gelecek sene okula yazılacaktım.

Ama şimdiden öğrenmiş gibiyim

Kendi dilimde,alfabemde

Bu ilk harflerim daha

Dünyaya ilk seslenişim,vede ilk sebebim.

Belki beni duyar,anlarsınız diye

Kendi halimce anlatmaya çalışıyorum.

Biricik babamı işkence yaparak öldürdüler

Eşi bulunmaz annemi kurşuna dizdiler

Kanın vahşetin içinde

Küçücük gözlerimin önünde hiç unutamıyorum

bir şey yapamamak,çaresizlik,doğduğuma lanet ediyorum

Bunları yazarken

Ağlıyorum daha yaşayamadığım çocuk günlerimde

Yumruklarım ufak

Sadece sıkıyorum

Hatırladıkça her an acılarımla beynimden

Vuruluyorum her defasında

Benim çocuk olarak bu savaşta günahım ne

Hiç bilmiyorum?

Bu yaşımda aklım ermiyor bu savaşa

Daha yaşamanın,ölmenin ne olduğunu

Bile bilmezken ben

Bu yaştamı öğrenmem gerekirdi acaba

Sizlere soruyorum?

Açlığı yaşıyorum şimdilerde

Geçmiş gözümün önüne geliyor bir an

Annem babam ve kardeşimle

bir sofra etrafında yemek yemeyi

Şimdi ise bir lokma ekmeği

Lezzetle yemeyi

Ne kadar çok istiyorum

O günlere dönmeyi

Düşündükçe babamı ve annemi

Babam kalmadiki çalışsın getirsin

Annem olsaydı yanımda yemek pişirsin

Onları savaş denilen bir acı ayırdı benden

Koparıverdi minicik ellerimden.

Burası benim vatanım,ben ıraklıyım

Toprağında adım attığım

Beni annem burada dünya`ya getirdi

Ama şimdi o evlerde yok oldu.

O benim vatanım vede toprağım ki

Bazen oynadım,gezdim,yürüdüm

bir sabah pencereden cehennem gibi

Bombaları gördüm

Korktum o an anneme sarıldım

Nerden bilebilirdim ki?

Bu acımasız savaşın çıkacağını?

Annemi babamı benden ayırıp

Beni tek başına bırakacağını

Ölümleri,vahşeti,ve bu kıyameti

Yaratacağını nasıl bilebilirdim?

Şimdi her şeyi sadece izliyorum

Savaşı,acıyı,açlığı

Kendi vatanında parçalanmayı.

Şimdi acılıyım bir savaş ortasında

bir taşın üzerinde yazıyorum bu yazıları

Aklıma gelen bu dizeleri

Geçirdiğim o korkunç geceleri.

Elimde bir kalem birde taş parçası var

Kendimi savunabilmem için

Öğrenebildiğim sadece bu

Şimdi küçük gözlerimde gözyaşı var.

bir gün bende ölürsem eğer

Bu yazılarımı unutmayın

Benim bu vakite kadar yaşadığımı

Savaşı,acıyı,açlığı,ölümleri,vahşeti

Babasızlığı ve annesizliği

Bari bundan sonra

Hiç bir çocuk yaşamasın

Savaşların hedefi olmasın

Benden sonra tüm dünyada

Barış, kardeşlik,huzur olsun

Savaşsız bir dünya hüküm sürsün

Çiçekler açsın solmasın

Bu şiirim tüm dünya çocuklarınadır

Kim yazdı diye sorarlarsa

Adıma ıraklı bir çocuk desinler

Ve sadece bu kadarını bilsinler.