 |
09-09-2009, 13:50
|
#1 |
Gönül Misafiri
 sensizlik bir gece vakti çöktü üzerime...birgün yine gelebilme ihtimalinle bekledim seni...ben sana meftunum sana mecburum…kapına geldim beni döndürme… sensizliği hep aradım yanlız gecelerde. sensizliğin acısı yakar yüreğimi her an... hep seni ister bu gönül…bütün çırpınan bedenim ve yüreğimle bak uzattım ellerimi... tekrar tutarmısın ellerimden, gösterirmisin Nur-u Cemalini... ben seni görmeden sevmişim…kokunu aldım her gülde...kefem ağır, yolum dikenli, gözlerimde kan...ben hep seni aradım kırık ve bitap bir bedenle... herşeyim ancak seninle aydınlıktır.Sen olmayınca hiçbirşeyin tadı yok...seni nasıl anlatayım ki; kelimeler seni anlatmaya yetermi? Güneş senin nurunla ne kadar gölgede kalacak...verecekmisin Nur'undan bir huzme...gül kokundan bir nefeslik gönderecekmisin… Bir gece gelsen misafir olsan günahkar gönlüme, gözlerime… ellerimi tutsan, yüzüme baksan gülümseyerek…işte o an…o an bitmese... gitme diyecek takatim bile olmasın ve sonra sensizliğe sürüklensin bu aciz gönül ama yeterki gel… bir daha hiç görmeyecekmiş gibi, idama giden mahkum gibi, maşuğundan ayrılmış aşık gibi…öylece bekleyeceğim gelişini… Ne olur gel…söz veriyorum hiç konuşmayacağım…gözlerim gözlerine bakarak öylece izleyeceğim... vuslata kavuşmadan cemalinle şereflendir bu acizi…suçluyum, mahçubum ama ne olur beni sensiz bırakma... |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
