 |
|
||||||||
| Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
 |
| Seçenekler | Stil |
02-10-2009, 00:16
|
#1 |
Yalnızlık; senden bana kalan bir dost oldu
Yalnızlık;”Senden” bana kalan bir dost oldu. Yalnızlıkla;”Senin” gelmeyeceğini bildiğim günlerde , sabaha kadar oturup “Seni” beklemelerimle beraber geldi… Nerden bilirdim ki “Senden” bana yalnızlık kalacak diye. Yalnızlık;”Senin” yokluğunda seni beklerken teselli verdi bana. Hep ona sığındım yokluğunda. Kimseyle konuşamadıklarımı,sana olan özlemimi yalnızlıkla paylaşmaya başladım. Korkuyor muydum ? Evet ! Yalnızlıktan korkuyordum.Çünkü yalnızlık bana geldiği zamanlarda “Sen” olmuyordun.Ben ise akan gözyaşlarım,kanayan yüreğim ve yalnızlığımla senin gelmeni bekliyorduk.Bazen geliyordun.İlk önce arabanın sesi , daha sonra açılan ve kapanan bahçe kapısı ve odama gelen ayak seslerin.Nasıl yer etmişti kulağımda yer etmişti o sesler.O sesleri duyduğumda öyle mutlu oluyordum ki. Çünkü Onların ardından “Sen” geliyordun.Çünkü “Sen” geldiğinde akan gözyaşlarım durur , yalnızlığım giderdi…Ben mutlu huzurlu uyurdum…. Sonraları nedendir ? Yalnızlığım daha çok uğrar oldu.”Sen” ise gelmez oldun “Sen” gitmiştin ve “Senden” bana yine yalnızlık kalmıştı. “Seni” öyle özlüyordum ki ne resmin ne kokun yetiyordu.Ne ağbim ne de annem kimse özlemimi anlamıyor dindiremiyordu… Bazen arıyordun! ‘İyiyim’ diyordun.Merak ediyordum gerçekten iyimisin diye.Bana soruyordun nasılsın?Bende hep iyiyim diyordum.Aslında iyi değildim.Sana Yalan söylüyordum… Çünkü; “Sen” yoktun ve ben yalnızdım .Nasıl iyi olabilirdim ki!Soruyordun –Bir şeye ihtiyacın var mı ? Yok diyordum.Ben sana yine yalan söylüyordum… O an en çok “sana” ihtiyacım vardı “Baba” yalnızlığıma değil .Sana ihtiyacım var desem gelecek miydin?Hayır gelmeyecektin. En son da ;son gidişin koymuştu.Çünkü sen eşyalarını alıp giderken “senin” yerine yalnızlığım taşınıyordu.Yalnızlığımı hiç istemedim “senin” gitmenide.Ama benim istediğim hiç olmadı. Ben artık senden arta kalan yalnızlığımla seni bekler oldum.Hani belki,hani aklına düşerde gelirsin diye… Yalnızlığımla her şeyi paylaştım.İyi kötü ne varsa.En çokta “seni” Hep benimleydi.Artık yalnızlığımdan korkmuyordum.Alışmıştım,sevmeye bile başlamıştım. “Seni” tekrar bulduğumda yalnızlığım gitmedi.Neden mi? Çünkü o beni hiç bırakmamıştı.Yalnızlık “senden” arta kalandı.Ama seninleyken bile yalnızlığımı yaşıyordum. Aradan yıllar geçti.Artık “sen” gelmiyorsun bende “seni” beklemiyorum. O araba sesi , o açılan – kapanan bahçe kapısını hala hatırlıyorum.Ama “seni” hatırlayamıyorum.Yalnızlığımı hatırlıyorum .Şu an hala benimle… “Sen” beni terk ettin.Ama “senden” arta kalan yalnızlık hala beni terk etmedi “Baba”… Ben aslında yalnızlık yerine hep “seni” istedim! Ama “sen” bir daha hiç gelmedin… |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
