Yalnızlığımı Döküyorum Gözlerimden Ağlamıyorum

**kAcAhK** · 08-02-2008, 14:32

Yalnızlığımı Döküyorum Gözlerimden Ağlamıyorum

Dumanımı sisinde tutuyorum sokak lambalarının altına sensizliği dokuyorum yalnızlığımı döküyorum gözlerimden.

gece bana çöl,karanlığı delen ışık vaha,yüzüme vuran rüzgar
mevsimlerime sensizlik aşılıyor.
Beni işaretli sayma ayrılığa dair. Seni yaşanmış tüm aşkların toplamı kadar seviyorum.

aşk yalnızca vuslat değildir yokluğuna sabretmektir bazen
her bakışını senet saymıyorum geleceğimize
ben yarı yolda iz bırakmam yaranın güzeli de varmış anladım içim kanadıkça büyüyorum

Gözlerin gökyüzüne düşürüyor beni.seni aramıyorum yıldızların altında. Aşkına bir ömür nöbet tutuyorum Ölü sevdalar vadisiyim sanma
her durduğum yere gözyaşımdan bir ben konduruyorum.

Gülüşün uzatıyor ömrümü öykümün solumazsam seni kahramanları yürüyor üzerime Seni düşünerek kurcalıyorum deliliğimi
bütün şüpheleri sürüyorum mecnunun çölüne.
Kum faust’u boğar şimdi kendime seni tanımanın bedelini ödetiyorum

Saniyeler zamanımı çalıyor benden. Adımlarım mirasımdır esmer kaldırımlara.
Üstüme geçmişi örtüyorum artık yüreği çalınmış bir bedenim sayende.
Her geçen gün için saçıma beyaz bir tel ekliyorum.

Ay ışığında yıkanıp kendimi temize çekiyorum.Nedenler ve sonuçlar akıyor üzerimden
ipucu bırakıyorum sana her karanlığa bin aydınlık çakıyorum.

Burada rakibim yaşlı bir çınar ağacıdır her gecenin sonunda belki mat olacağım.
Ve kimsesizliğim tekrar tekrar üşüyecek nasılsa kader bir yerde noktayı koyacak.
Ve sen ölüm kadar yakınsın bana seni ölümü bekler gibi bekliyorum

Sokak lambalarının ışıklarını adımlarımla sensizliğe dokuyorum.
Beni bir ana kadar sev seni yar gibi seveyim düğümlü kalsın ayrılık.
Mecbur gölgeme tutunuyorum yolun sonunda nefesin kadar uzakta nefesin kadar yakınımda.

08-02-2008, 14:32	#1
Kullanıcı Adı kAcAhK	Yalnızlığımı Döküyorum Gözlerimden Ağlamıyorum Yalnızlığımı Döküyorum Gözlerimden Ağlamıyorum Dumanımı sisinde tutuyorum sokak lambalarının altına sensizliği dokuyorum yalnızlığımı döküyorum gözlerimden. gece bana çöl,karanlığı delen ışık vaha,yüzüme vuran rüzgar mevsimlerime sensizlik aşılıyor. Beni işaretli sayma ayrılığa dair. Seni yaşanmış tüm aşkların toplamı kadar seviyorum. aşk yalnızca vuslat değildir yokluğuna sabretmektir bazen her bakışını senet saymıyorum geleceğimize ben yarı yolda iz bırakmam yaranın güzeli de varmış anladım içim kanadıkça büyüyorum Gözlerin gökyüzüne düşürüyor beni.seni aramıyorum yıldızların altında. Aşkına bir ömür nöbet tutuyorum Ölü sevdalar vadisiyim sanma her durduğum yere gözyaşımdan bir ben konduruyorum. Gülüşün uzatıyor ömrümü öykümün solumazsam seni kahramanları yürüyor üzerime Seni düşünerek kurcalıyorum deliliğimi bütün şüpheleri sürüyorum mecnunun çölüne. Kum faust’u boğar şimdi kendime seni tanımanın bedelini ödetiyorum Saniyeler zamanımı çalıyor benden. Adımlarım mirasımdır esmer kaldırımlara. Üstüme geçmişi örtüyorum artık yüreği çalınmış bir bedenim sayende. Her geçen gün için saçıma beyaz bir tel ekliyorum. Ay ışığında yıkanıp kendimi temize çekiyorum.Nedenler ve sonuçlar akıyor üzerimden ipucu bırakıyorum sana her karanlığa bin aydınlık çakıyorum. Burada rakibim yaşlı bir çınar ağacıdır her gecenin sonunda belki mat olacağım. Ve kimsesizliğim tekrar tekrar üşüyecek nasılsa kader bir yerde noktayı koyacak. Ve sen ölüm kadar yakınsın bana seni ölümü bekler gibi bekliyorum Sokak lambalarının ışıklarını adımlarımla sensizliğe dokuyorum. Beni bir ana kadar sev seni yar gibi seveyim düğümlü kalsın ayrılık. Mecbur gölgeme tutunuyorum yolun sonunda nefesin kadar uzakta nefesin kadar yakınımda.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz