 |
03-17-2009, 14:50
|
#1 |
Üzüm Karası
Hiç kimse senin kadar sevilmedi
Aklımı firara vermişim zaten Bir şiiri kıskandıran gözlerinle yak beni... Yıllar geçti unutmadım Unutmadım aklımda Yaşananlar bir tarafa O gözlerin saklımda Yıllar geçti unutmadım Unutmadım aklımda Hatıralar bir tarafa Ah o gözler saklımda O gidiş ayrılıktan daha bir zordu Bu gizli, sessiz veda inan çok koydu Kimbilir kaç yıl geçti, kaç sene oldu Unutamadım, affedemedim... Seni nasıl sevmişim Meğer neler vermişim Şu yollara düşmüşüm Gel de kurtar (güldür) beni Üzüm karası gözlerin öldürür beni Kurşun yarası sözlerin süründürür beni... Yıllar var ki yüreğimde Gittiğin gün kanıyor Üzüm karası gözlerin Hasreti yanıyor Yıllar var ki yüreğimde Gittiğin gün kanıyor O gözlerin hasreti Taa şuramda yanıyor Sen benim ilk göz ağrım, ilk yanılışım Sen benim aldanışım, aşkta yanlışım Çekip gittiğin günden beri yanmışım Unutamadım, affedemedim Buzları üşüterek bozkır ayazı Ve denizden yeni çıkmış Rüzgarlarla gel Kuru dalları bastıkça kırılan eylül Üzüm karası bir hasrete Soyunup dökünmüşken Kurşunlara dizilirken susuz denizler Kapattım penceresini ömrümün Çektim perdesini Hazırım yak beni... |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
