 |
11-27-2007, 14:46
|
#1 |
Umutsuz yarınlara..
''SEVMEK ;
Kızgın kumlarda koşmaktır coşkuyla, yağmurlu havadan, güneşe çıkmaktır kimi zaman. Bazen de kalbinin uçmasıdır, sonsuz zamanda.'' Sevmek böyledir işte, herkese göre farklı. Ne zaman geleceği nerede ve nasıl karşımıza çıkacağı belli olmaz, kimse bilemez bunu. Sevmek; Allah'ın bize bahşettiği en güzel mutluluktur. Herşeyi içinde barındırır sevgi. Kine, nefrete bencilliğe düşman; mutluluğa, paylaşıma en içten sevinçlere dosttur. Her insan bir şeyleri, birbirlerini sever elbet.Bu kaçınılmazdır. Sevgi; aşkı ve sevgiliyi barındırır hep yüreğinde... Onlara biraz anlayış, dostluk, mutluluk ve sevinç verir hep. Onları bu tür duygularla besler büyütür içinde. Sevgiden, sevgiliden ayrı düşer kimi zaman insan. Birlikteyken ayrılığın adı bile geçmez sevgiliyle aranda. Gökyüzünün en uç noktasına gider, bulutların üstünde uçarsın o yanında, sevgi içindeyken. Peki ya ayrılık... Sevgiden sevgiliden ayrılık. Ayrılmak güçtür sevgiliden sevgiden; kopabilmekse imkansız... İnsan zor da olsa sevgiliden kopar belki ama, sevgisinden asla vazgeçmez. Kalbinin derinliklerinde, en güzel köşesinde besler hep onu.Açığa hiç çıkaramaz, hep bastırır içinde. Bundan acı duyar belki ama hep bastırır. Başka çaresi yoktur çünkü... Çoğu insan yaşamıştır bunları. Belki bende yaşadım kimi zaman, ucunda ayrılık da olsa.Aşk güzeldir. Sevmek ise bambaşka... Sonunda sevgili yüzünden acı da olsa. İnsan birini, bir kere sever, sonunda ayrılık ve mutsuzlukta olsa...  UMUTSUZ YARINLARA...  |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 2 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 2 Misafir) | |
|
|
Normal
