Onlar; Oğuz Kağan’dan bugüne, Türk’ün devlet-i ebed müddet fikrini devam ettiren gizli teşkilatın liderleriydi... Kimi Gök-Türk’ü, kimi Selçuklu’yu, kimi Osmanlı’yı, kimi de Türkiye Cumhui’ni kurmakla görevlendirildi. Nizamülmülk’ten Gazali’ye, Selçuk Bey’den Mevlânâ’ya, Osman Bey’den Sultan Abdülhamit’e, Mustafa Kemal’den Turgut Özal’a kadar birçok isme; Teşkilat’ın gizli sancağı emanet edildi. Pakistan’da, Afganistan’da, Lübnan’da, Azerbaycan’da, Bosna’da; Osmanlı Devleti’nin bakiyesinde kurulan elliye yakın devletin harcında Onlar’ın gizli faaliyetleri vardı.
Ve bugün; Türk’le Kürt’ü, Türk’le Fars’ı savaştırmak isteyen Kaos Düzeni’nin mimarları, hesap etmedikleri bir gerçekle yüzleşmeye başladı: Teşkilat’ın askerleri, yeni bir düzen için geri dönüyorlardı…

***

Kuzey Irak’taki uyuşturucu ve silah ticaretini araştırmakla görevli olan Türk istihbarat subayı Feyzullah Yiğit, Kerkük’teki evinde suikasta uğrar. Yiğit’in hazırladığı gizli rapor; hilafetin yeniden tesis edilmesinden PKK’nın lider kadrosunda yaşanan değişime, İran’ın bölgedeki gizli faaliyetlerinden ordu içindeki ihanet çemberine kadar, Ankara’nın çözmeye çalıştığı kördüğümü gözler önüne sermektedir. Suikastın izini süren MİT, hiç beklenmedik bir sonuçla yüzleşmek zorunda kalacak; Amerikan, Rus ve Alman istihbarat servislerinin kurduğu planı deşifre edecektir.

Tarih:

“Mustafa Kemal, saltanatı yıkmak ve yerine Cumhuriyet rejimi kurmak istiyor. Şu halde nasıl olur da onu lider tayin ederiz?”
“Ha*ne*dan ha! Han*gi sal*ta*nat, han*gi pa*di*şah Pa*şam? Sa*ray’a çev*ril*miş nam*lu*la*rı, Be*şik*taş İs*ke*le*si’ne de*mir*le*miş or*du*la*rı gör*mez mi*si*niz? Uyan*ma*nın vak*ti gel*di Pa*şam. Bu*gün, ye*ni bir dev*let kur*ma lü*zu*mu hâ*sıl ol*du. Sul*tan haz*ret*le*ri, va*ta*nı kur*tar*ma*nın he*sa*bı*nı ya*par*ken; sen, sul*ta*nı kur*tar*ma*nın he*sa*bın*da*sın! Bu çam, çok ko*za*lak dök*tü Ra*şit Bey! Sen Os*man*lı’yı çam bi*lir*sen, ya*nı*lır*sın! Bu*gün, ay*nı çam, Os*man*lı gi*bi bir ko*za*lak da*ha dö*kü*yor!”

Siyaset:

“İran’dan İs*ra*il’e atı*la*cak olan fü*ze*le*ri, an*cak İs*ra*il sı*nı*rı*na gir*dik*le*ri za*man vu*ra*bi*li*yo*ruz. Bu fü*ze*le*rin de kim*ya*sal baş*lık ta*şı*dı*ğı*nı dü*şü*nür*sek, İs*ra*il*li dost*la*rı*mı*zın na*sıl bir teh*li*key*le kar*şı kar*şı*ya ka*la*cak*la*rı*nı an*la*ya*bi*li*riz. Tür*ki*ye ile an*laş*mak ve sa*vun*ma sis*te*mi*ni Hak*kâ*ri’de kur*mak zo*run*da*yız.”

Ve Aşk...:
“Bizde aşk dediğin, sevilmek değil, sevmektir kızım! Kalp için, sevmekten daha büyük nimet, âşık olmaktan daha tatlı bir zevk yoktur.”