 |
03-17-2009, 13:50
|
#1 |
Yak Beni
Öyle aşksadım ki anlatılmaz
Gözünün değdiği her yerde artık beni göreceksin Aklımı firara vermişim zaten Ben ki gurbetim kendime sensizliğin duvarıyla çevrili kendi dehlizine sürgün Aşkın zaferine sancılı şafak senelerdir kınında Zulasında hayatın Ve siyah güneşin çok yakınında Hiç kimse senin kadar sevilmedi Benim kadar sevmedi hiç kimse Bir şiiri kıskandıran gözlerinle yak beni Ne varsa gök mavisine ve bir kuş yuvasına dair kıpkırmızı kokan gül yaprağındadır ve üzerindeki şebnem hep o şarkının nakaratıdır Kendine ağlamaz elbette bulut Her yağmur beir yeşil yaratmak içindir Sanma ki yıkıldım sanma ki çöktüm Bir başka bahar için yaprak dökütüm Celladı ölüyor kavuşmamızın Çünkü ağır sevdalıyım Ve çünkü tek heceli ölümler demlenir aşkın semaverinde Bir deniz özlemiyle aktığım son nehir yüreğimin o en saklı yerinde her an ölebilir her an dirilir Buzları üşüten bazkır ayazı Ve denizden çıkmış rüzgarlarla gel Kuru dalları bastıkça kırılan eylül üzüm karası bir hasrete soyunup bürünmüşken Kurşunlara dizilirken susuz denizler Kapattım penceresini ömrümün çektim perdesin Hazırım Yak Beni. (1996) |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
