Keskin Kalp Parçaları

[Suskun_Prenses]

Özgün olmaktan mahrum bir ruh seninki,
Geriye yalnızca fısıltılar kaldığında konuşmaya cesaret edebilen,
Sessizliğin anlamını çarpıtan bir hata...
Özgüvensizliğin sınırında,
Baskılardan nasibini almış,
Kırılmış ve yanlış kaynaşmış bir kalp
Senin vazgeçmiş kalbin.
Ölümden korkan ve de günden güne
Sinsice ölüme koşan, her adımında daha da korkan
Ve her adımında daha da hızlanan o kalp,
Her baktığımda biraz daha kayboldu gözlerden,
Her bakışımla onun umutsuzluğundan bir parça çaldım,
Ve her parça umutsuzlukla sana benzedim.
Sevdiğim umutsuzluğundu belki,
Çarpıklığın, hata olmandı belki de
Sana aşık olma nedenim.
Asla iyileşmeyecek kalbinde,
Kırık ve keskin parçalar arasında
Varolmaya çalıştım uzunca bir süre,
Beni attığında yaralar içindeydim,
Aldırmadım...
Kan kaybından mı dönüyordu başım yoksa
Bu ceza mı ağır gelmişti bana...
Kalbim mi kırılmıştı, bu yüzden miydi o acı...
Umurumda değildi...
Gözlerim seni aradığında bulamıyordu ya,
İşte tek önemsediğim buydu
Ama sen gitmiştin...