Oruç Tutmayanlar

[NOYAN]

Oruç Tutmayanlar






Mazeretsiz oruç tutmamak günahtır, İslâmî değerlerin sosyal ağırlığının bulunduğu yerlerde bu davranış ayıp da sayılır. Günahlara ve ayıplara karşı toplumun tepki göstermesi tabîidir ve kaçınılmazdır, ancak bu tepkinin amacı, nefret ettirmek, insanı meselâ günahkâr iken kâfir (inkârcı) kılmak, toplumun düzenini bozmak ve fitne çıkarmak değil, irşâd ve ıslâh etmek, düzeltmek, eğitmek, yola getirmek, sevdirerek benimsetmek olmalıdır.

Orucu açıkça, göstere göstere yiyenlere karşı bazı zamanlarda ve mekânlarda aşırı tepki gösterildiği, meselâ bunların oruç tutanlar tarafından dövüldüğü medyada ileri sürülüyor. Bunun yaygın olmadığı açık bir gerçek; çünkü oruç tutmayanların onda biri bile oruç tutanlar tarafından dövülseydi ülkemizde her gün binlerce vak’a meydana gelirdi. Nadir de olsa aşırı tepkiler bulunabilir, bu tepkilerde oruç tutanların kusurları da bulunabilir, ancak meşhur deyişle “Hırsızın hiç suçu yok mudur?” Hattâ bazıları sırf hâdise çıksın, İslâm’ın ve müslümanların imajı çirkin görünsün diye tertip ve tahriklerde bulunmuş olamazlar mı? Bu sorulara cevap teşkil eden bir hikâye bir de şiir nakletmek istiyorum:

Yahudinin biri mahallelerde dolaşıp incik boncuk, şeker, sakız vb şeyleri, mal karşılığı satıyor ve müslümanları kandırıyormuş. Akıllı bir müslüman çocuk durumun farkına vararak arkadaşlarını uyarmaya kalkışınca Yahudi satıcı, çocuğu çaktırmadan çimdiklemiş, canı acıyan çocuk ağlamaya başlayınca da ondan daha yüksek sesle kendisi ağlamış, gürültüye büyükler gelmişler, Yahudi –çocuğun ağzını açmasına fırsat vermeden- “Bu çocuk beni çimdikledi” diye şikâyette bulunmuş, çocuk bir tokat da büyüklerden yemiş, ağlayarak evinin yolunu tutmuş, bir daha aklını kullanmamaya azmetmiş.

Oruçluyu tahrik etme kastına yönelik bir davranış ve bunun sonucunu M. Akif şöyle dile getirmiş:

Saat on bir sularındaydı vapur beklerken
Yolcular Bafra’yı tellendirivermez mi sana...
Hayır oğlum, nasıl olduysa apıştım kaldım
Çocuğun tavrı değişmişti. Dedim: “Bak Asım,
Dalaşırsan bu heriflerle üzersin babanı.”
İçlerinden biri, hem şüphesiz en kaltabanı
Üç nefes püfleyerek burnuma : “Sen söyle hoca!
Neye bağlanmalı hayvan gibi hâlâ oruca?”
Deyivermez mi, tabîî senin oğlan tokadı,
Herifin yırtılacak ağzına kalkıp yamadı...
Galiba pek canı yokmuş ki yuvarlandı leşi
Asıl itler gerideymiş, koşarak dördü beşi
Ansızın serdiler evlâdımı karşımda yere
Ben şaşırmış “Aman oğlum” demişim bir kere...
Bu çomarlarda o vaz’iyyete gelmişlerdi
Hepsinin hakkını Allah için oğlan verdi!...
Müslümana düşen hikmet, merhamet, hoşgörü ve sevgi...
Her duyduğunu doğru sanmak ve hemen müslümanları suçlamak da yanlış.

Prof. Dr. Hayreddin Karaman