İcadı Olmayan Aşk ...

[Melancholy]

Uzunca düşündükten sonra,
Koltuk altlarım görünene dek açıyorum avuçlarımı.
Öte gidememişliğin feryadıyla, yokluğunun ilk kaldırımlarından,
Sana kavuşmanın en uç merdivenlerine,
Virgüllerle soluklanamadığım dualarımı bırakıyorum…
Kalp, sensizliğin yap bozuyla meşgul,
Bense gizliyorum,
Doğru dizilişe erişemeyişlerimi,
Eskiden kalma yorgun ve ağır bir makyajla.
Hangi parçanı bir diğerine eklesem,
Ucu yanmış resimlerine dahi çıkmıyor sonucu.
Sen, bu kadar ezberimdeyken biz, varlık sahasının hangi yokluk çukurunda kayboluyoruz…
Kışa vururken mevsimim,
Bir dua daha birikiyor gözlerimde,
Kabulü yeni bir hayat,
Kabulü keşfedilmemiş bir kıta,
İcadı olmayan bir aşk.
Yeşili başka, pembesi başka…
Güneş kıldım gözlerini,
Tüm rüyaların gerçeğe uyandığı coğrafyama..
Kapatırken Mart kapılarını,
Sen son parçanı da al gel
Hadi;
Lügatından çıkar tüm şeytani kelimelerini,
Yasak ağaçlara geri bırak,
Masumiyetinin gölgelerine hapsettiğin meyveleri…
Kirpiklerine asılı düşlerini,
Göz çukurlarımda ki yeminlerime sakladım.
Ve tüm yeminleri gerçeğe çağırıyorum.
Kabul edilmemiş dualara inat,
Bir dua daha düşürüyorum payına,
Paydasına ne koysam, sana çıkamıyorum.
Bölünmüş hayatlarımıza, ondalık sonuçlar…
Artık, seni kendime böldüğüm de bir olalım istiyorum…
Hadi, son parçanı da avuçlarıma bırak,
Nisan yağmurları süzülsün kirpiklerimden…
Hadi, son sözümü de işit yüreğin de,
Nisan yağmurlarına boğulsun al yanakların…
Seni seviyorum…


Ufuk Kömüşcü