...eLveDa Seßeßim...

mavihayal · 08-14-2009, 16:10

Seni
tanımadan önce ben değildim ben..seni tanıdıktan sonra..Bendeki
bensizliğin aslında sensizlik olduğunu anladım ..Şimdi ise bensizlik ve
sensizlik ikilemimin iç çekişlerinde devleşiyorsun. Meçhul bir
başlangıcın işaretiydi sana olan kaçamak yazılar. Gözümde büyüyen onca
şeye rağmen varlığınla ilk defa küçük gelmişti yüreğime saldığım o
korkunç tufan.Ben senin gelişinle yüreğimi de küçültmüştüm oysa; başka
dostçuklar yer etmesin diye.İmtihanım dediğim sende gizliydi geride
kalan yılların özlemi.Şayet yaşanacak bir ömür varsa senle olmalıydı ve
sensiz kalmamalıydı varlığınla olgunlaşan ruhum.Gece gündüz demeden
dost bellediğimi vurmalıydı tüm saatler, dost doğru dostu
hatırlatmalıydı akrep ve yelkovanın her hareketi.Düşümde yıllardır boş
duran baş köşeye dost oturmalıydı sonsuza dek.

Bir
itiraf değildin içimde, olamazdın da. Gözlerimdeydi en büyük itirafım,
gözlerine olan dost sevdam. Söylemiş miydim, gözlerim gözlerinde
kalmıştı dostum ve varlığınla papatya tarlası gibi rengarenk oldu
dünyam ıstırap geçidi dediğim o kapıdan her içeri girdiğimde de
acılarım vardı geçmişe dair lakin varlığından sonra kapı da cennet oldu
gözümde, sırf sana yol verdi diye. Bir de seni benden uzaklaştıran,
beni sana yaklaştıran yollar vardı aramızda. Oysa bir kahredici lanetti
yolların hakkı.Tarifi ateşten yakıcı, kavuşulamayan mola sancıları.....

Hüzünler
kulübesi mi demeliydim bilmem ki, gecemi kuşatan o yalnızlık duvarımın
içine veya seninde söylediğin gibi özlemlerime dair sessiz
çığlıklarımıydı Yaşamımın sessiz senfonisi.. Yalnızlığa gebe olduğum
her dakikada.Vurgun yemiş yüreğimde ne yalnızlıklar doğdu,ne
yalnızlıklar büyüdü, ne yalnızlıklarla boğuştu yüreğimin göz bebekleri.
Bazen sırdaşım oldu penceremden içeri giren karanlığa faydasız bir
demet aydınlık. Söndü sokak lambaları,onlarda anlamadılar halimden.

Biliyorum..Gün
gelecek, bir gün elveda diyeceksin, uğruna kelime tükettiğim dost,
kelimelerimle kanayacaksın içime ne de kolay söyleyeceksin üç heceyi
bir solukta. Ben ise Sadece el diyebileceğim, içimi kuşatan ellerini
bir an olsun tutabilme özlemiyle.Veda yakışıksız kaçacak halimize.Hangi
kavuşmanın vedasıdır? diyerek garip siyeceğim sözlerini. Ben sana hiç
kavuşamamıştım oysa ey dost! Yakışıksız elveda ile gömeceksin
güzelliğini yüreğime, Ölümlere alışkın olan yürek sancılarımı
tetikleyeceksin ve ben limon kolonyası kokacağım ölü evi gibi.
Gözlerimde demlenecek ıstırabım öksüzlüğüm, garipliğim.Gözlerime
gömeceğim bedenimi gidişinde.

Elveda
umudum, elveda varlık sebebim, elveda ; dostum bellediğim diyerek
söyleneceğim arkandan veda halimize yakışıksız kaçsa da sessiz
çığlıklar atacağım ve ben, bendeki bensizliğin aslında sensizlik
olduğunun bir kez daha farkına varıp, sonsuza dek bensiz ,sensiz,sessiz
kalacağım..............

08-14-2009, 16:10	#1
Kullanıcı Adı mavihayal	...eLveDa Seßeßim... Seni tanımadan önce ben değildim ben..seni tanıdıktan sonra..Bendeki bensizliğin aslında sensizlik olduğunu anladım ..Şimdi ise bensizlik ve sensizlik ikilemimin iç çekişlerinde devleşiyorsun. Meçhul bir başlangıcın işaretiydi sana olan kaçamak yazılar. Gözümde büyüyen onca şeye rağmen varlığınla ilk defa küçük gelmişti yüreğime saldığım o korkunç tufan.Ben senin gelişinle yüreğimi de küçültmüştüm oysa; başka dostçuklar yer etmesin diye.İmtihanım dediğim sende gizliydi geride kalan yılların özlemi.Şayet yaşanacak bir ömür varsa senle olmalıydı ve sensiz kalmamalıydı varlığınla olgunlaşan ruhum.Gece gündüz demeden dost bellediğimi vurmalıydı tüm saatler, dost doğru dostu hatırlatmalıydı akrep ve yelkovanın her hareketi.Düşümde yıllardır boş duran baş köşeye dost oturmalıydı sonsuza dek. Bir itiraf değildin içimde, olamazdın da. Gözlerimdeydi en büyük itirafım, gözlerine olan dost sevdam. Söylemiş miydim, gözlerim gözlerinde kalmıştı dostum ve varlığınla papatya tarlası gibi rengarenk oldu dünyam ıstırap geçidi dediğim o kapıdan her içeri girdiğimde de acılarım vardı geçmişe dair lakin varlığından sonra kapı da cennet oldu gözümde, sırf sana yol verdi diye. Bir de seni benden uzaklaştıran, beni sana yaklaştıran yollar vardı aramızda. Oysa bir kahredici lanetti yolların hakkı.Tarifi ateşten yakıcı, kavuşulamayan mola sancıları..... Hüzünler kulübesi mi demeliydim bilmem ki, gecemi kuşatan o yalnızlık duvarımın içine veya seninde söylediğin gibi özlemlerime dair sessiz çığlıklarımıydı Yaşamımın sessiz senfonisi.. Yalnızlığa gebe olduğum her dakikada.Vurgun yemiş yüreğimde ne yalnızlıklar doğdu,ne yalnızlıklar büyüdü, ne yalnızlıklarla boğuştu yüreğimin göz bebekleri. Bazen sırdaşım oldu penceremden içeri giren karanlığa faydasız bir demet aydınlık. Söndü sokak lambaları,onlarda anlamadılar halimden. Biliyorum..Gün gelecek, bir gün elveda diyeceksin, uğruna kelime tükettiğim dost, kelimelerimle kanayacaksın içime ne de kolay söyleyeceksin üç heceyi bir solukta. Ben ise Sadece el diyebileceğim, içimi kuşatan ellerini bir an olsun tutabilme özlemiyle.Veda yakışıksız kaçacak halimize.Hangi kavuşmanın vedasıdır? diyerek garip siyeceğim sözlerini. Ben sana hiç kavuşamamıştım oysa ey dost! Yakışıksız elveda ile gömeceksin güzelliğini yüreğime, Ölümlere alışkın olan yürek sancılarımı tetikleyeceksin ve ben limon kolonyası kokacağım ölü evi gibi. Gözlerimde demlenecek ıstırabım öksüzlüğüm, garipliğim.Gözlerime gömeceğim bedenimi gidişinde. Elveda umudum, elveda varlık sebebim, elveda ; dostum bellediğim diyerek söyleneceğim arkandan veda halimize yakışıksız kaçsa da sessiz çığlıklar atacağım ve ben, bendeki bensizliğin aslında sensizlik olduğunun bir kez daha farkına varıp, sonsuza dek bensiz ,sensiz,sessiz kalacağım..............

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz