Sorgulamadayım hislerimi...

[Hasret]

Sırılsıklamım duygularımla...
Tüm bentlerini yıkmış bir baraj gibi duygularım yüreğimi sel basıyor adeta..
Titriyorum...
Karanlıktan korkan bir çocuk kadar korkuyorum..
Ürkekliğim kırılganlığımdan..
Kırılganlığım savrulan duygu girdaplarından...
Yalpalanıyor .. Yalpalanıyor sokaklarda zayıf bedenim...
Yüreğim dolu gibi lakin boş ellerim..
Gitsem diyorum.. Gidemiyorum..
Kalsam yüreğe bela..
Söylesem diyorum.. sessizliğime sığınıyorum..
Zaman en iyi ilaçsa diye...
Sabır ... sabır...diyorum..
..
Bir an gökyüzündeki her parlak yıldızın adı o oluveriyor...
Bulutlu havalarda küsüyorum ona..
Bir art niyet kalsaydı eğer diyorum yüreğimin işte şurasında..
Kendimi bile sevemezdim galiba...
..
Sorgulamadayım hislerimi...
Bu ne aşk nede sevgi..
Ne bu benliğimdeki,
Bu korku bu göz yaşı..
...
Öyle uzun olsaydıki kollarım...
Böyle zamanlarda bedenime hep sıkı sıkı ben sarılsaydım...
Bir ben vardı benim içimde...
İçimdeki keşke hep ben kalsaydım...
...
İki arada bi derelerdeyim her halimle..
Muallak zihnimin kuytularında sorularımla boğulmaktayım...

Hani bir daha hiç kemseyi sevemezdim?
Hani sönmüştü güneş?
Hani dünya kararmıştı?
Hani bu gökkubbe üstüme yıkılmıştı?
Hani şahitti tüm sokaklar gözyaşlarıma?
Hani.. içimi bi başkası hiç sarmayacaktı?...

Kapıların yüzüme kapandığı noktadayım işte...
Kendime veremediğim cevaplar yüzünden zarardayım....

Korkularımı yüzüme çarpacak deli bir rüzgar esti yine...
Olan oldu bu sabah..
Bu sabah güneş açtı.. Odam aydınlandı...
Gökyüzü her zamankinden daha mavi daha parlaktı..
Bugün sokaklar farklı bir beni selamlıyordu sanki..
Yoksa yine korktuğum başımamı geliyordu...
Yoksa yine içimi birimi kucaklıyordu!...

Afallamanın eşiğinde tüm mantığım....
Sakinleştiricelirin fayda etmediği bi noktadayım..
Çıkmaz karanlık bi sokakta yanlızım yine...
Ruhum karışık....
Aklım bulanık...
Korkağım...
Salya sümük ağlamaklıyım...
Ürkekliğim üzerimde ve saflığım..
Yüreğimi arsız bir sevdaya yaslamaktayım...


alinti