Yasamaliyim...

[Hasret]

Hep son cümlelerde kavuştum sana..
Dinlemeliydim,gözlerimi ayırmadan gözlerinden..
Senden sonra çok okudum yazdıklarını..
Anlamasına anladım da, artık çok geç(ti)..



Hep geç kalınmış zamanlarda buldum kendimi..
Ne vakit yere bir kibrit atsam, neden sebepsiz yaktığımı düşündüm..
Oysa son pişmanlık kimseye fayda vermedi..



Şimdi ömrümü yakarak gidiyorum..
Geriye baktığında göremeyecek kimse beni..
Tutulmamış, hatta hiç vaad edilmemiş sözler gibi unutulup gidieceğim..



Bir zaman aralığında ve zamansız ilerliyor saatler..
Artık bana boş yaşama dair tüm hevesler..
Savaşımı kaybettim ben çoktan..
Savaştım ve bitti!
Öykünün başı, sonu ve hepsi bu..



Gidiyorum aslında, her nekadar aldırmasanızda..
Kendimden bilerek ölümümü..
Bir cinayet diyebilirsiniz buna..
Masum bir ruhu katlettim ben..
Ellerimde günahlar..
Kalbimde haram bir ölüm dokusu..
Silinmeliyim akıllarda ki tüm zaman diliminden..



Söylenecek ne kadar sözüm varsa yuttum..
Paylaşılacak ne kadar acı varsa, içime gömdüm..
Ve aşk adına attığım tüm adımlarımı geriye saydım..



Şimdi bir metre kefenden ibaret ihtiyacım..
Toprak beni alır koynuna..
Utanırım cesedimden..
Varsın kayıp bilsinler..
Zaten çoktan kaybedildim ben..



"Kimseyi bir zerre üzecek kadar mutlu olmadım ben.."
Ne olur dön, ne olur!
İhtiyacım var sana..
Sahipsiz bırakılmış muhabbet kuşları gibiyim sokaklarda,üşüyorum.. Bu özgürlüğe alışkın da değilim..
Pencerenin arkasından hep hoş gelirdi ya..
Öğrenmek istediğim bu değildi..
Ben sadece uzaktan bakıp, hayal kurmayı sevdim..



Ayak bileklerimden çekiyor bir cesed..
Yürüyemiyorum, her adımda devriliyorum..
Biri kurtarsın beni bu ölümden..
Paçalarıma yapışan bu telaş bana ait değil..
Bu kokuyu sevmedim hiç ben..
Güzel günlerim yok mu?
Ya da güzel günlerde ben yok muyum?



Yaşamalıyım..

Uzatın ellerinizi..

Nerdeyim ben?

Bu kader kimin?