Dêngê/m ...!

[Melancholy]

İki ayrı şehirdeyiz seninle..
Aramızda yollar..insanlar
Sesler..nefesler var..
Çağırıyor mu seni de uzaklar
Yola çıksam izin verir mi kalabalıklar..
Aslında nasıl da korkuyorum kendimden bir bilsen
Nasıl da korkuyorum bu kadar uzağındayken düşmekten..
İpin üstünde dengede durmaya çalışan soytarıyım ben
Düşünce kuytu köşeye saklanırım hemen..
Peki sen?
Yaraların oldu mu hiç dizlerinde
Canını acıtanlara küfrettiğin
Ve rezilce sarhoş olup bunları hatırladığın
Sonra oturup bir güzel ağladığın oldu mu ?
Ne garip.. Seni böylesi içimde taşırken
Hakkında bu kadar az şey bilmem..
Biliyor musun?
Seni çok sevebilirim ben.. Gerçekten...
Ama ansızın cayabilirm bu fikrimden..
Bir yanım gitmeye hazırdır hep benim
Rahatça sahiplenemem.. Yerleşemem hiçbir yüreğe
Ve tüm beyazlarım saklıdır çekmecemde
Kirlenmesinler diye..
Ama sen..
Soyutlanmışsın tüm renklerinden
Su gibi saydam..
Su gibi taa içten..
Ama ben...
Yarı yolda yorulabilirm..
Elimde olmadan sana uçurumlar doğurabilirim
Çok sev.. Hiç bırakma olur mu beni..?
Çünkü ben ilk defa seninle dengedeyim..!