Sensizlikten Gitmiyorum

[tomqoliq]

Yokluğunun Boşluğuna Kelimeler İliştirdim Usulca...Bir Kara Gölge Misali Peşimsıra Bana Ulaşsın Diye...
Benden Giderse,Kendini Asla Bir Daha Bulamayacağı Sokaklarda...
Elvedamda Yağan Nisan Yağmurlarına Aldırmadan,Ruhumda Solan Güllerinin Kırmızılığında Kanadım Ben...
''Şarkılar Seni Söyler...Dillerde Name Adın...''
Ve Şarkılar Tuttum İkimize...Dillerde Name...
Ümitler Yoldum Sensizlikte...Ve Bir Papatya Ömrünce...
Yalanlar Ve Boş İyiki'Ler Sövdüm Kendime...''İyiki'Lerim'' Hasta Olduktan Sonra,''Keşke'Lerimin'' Ölmesinin Ne Anlamı Vardı Ki...?
Hercai Bir Menekşeye Benzettim Kendimi...Her Mevsimde Açan Ve Hep ''O'' Sona Doğan...
Nereden Nereye Savrulduğumu Bilmediğim Zifirikaranlıklarda,Sen Kokan Gecenin Penceresinde,Sensizliği Süzen Gözlerimin Işığıyla Buluştum Hep...
Aramızdaki Dipsiz Uçurumları,Kurak Ve Çorak Toprakları Yıldızlara Benzettim Ben...Mesafelerine Yenilmiş Olmasalar Yitip Gidecek Olan Yıldızlara...Karanlığın İçinde Bencilce Sadece Kendini Aydınlatan Işıklara...
Gittiğim ''An'a'' Düşman Yüreğimle Hiç Konuşmadan Kucaklaştım...Hem De Öylesine Sıkı Sarıldım Ki...Her An Nefessiz Kaldım...
Dudaklarımın Kenarında Kesik Ve Galip Bir Edada,İnce Belli Bardakta Demledim Ve İçtim Seni...
''Hüzün'' Kelimesinin Uçsuz Bucaksız Griliğine Adadım Kendimi...
Bozuk Bir Plak Misali Döndü Ve Dolaştı Aklımda İzlerin...Her Defasında Seni Heceledim...
Med-Cezir'Lere Hüküm Giydirdim Ruhumu...
Ve Tek Celsede Bir Kez Daha Vazgeçtim Yeminlerimden...
''Sevmediğin'' Şeyleri ''Severek'' Yapar Oldum...
Üşüdüm...
Hem De Çok Üşüdüm...Sen Sevmezsin Diye İçime Aldım Çiğleri...Ve Daha Çok Sevdim Üşümeyi...
Kayboldum Ummuduğum Dağların Beyazlığında...
Ve Hiç Ağlamadım Senden Sonra...
Yolun Başında Buluverdim Yine Kendimi...Sanki Hiç Başlamamış,Koşmamış,Terlememiş,Susamamış,Yorulmamı ş Ve Bitmemiş Gibi...
İlmek İlmek Kendi Ellerimle Ördüm Yalnızlığımı...Sensizliğe Sardım Kalanları...
Ve ''Kalanlar'' Hep ''Gidenlere'' Mahkum Biliyorum...
Ve Bu Yüzden Artık Sensizlikten Gitmiyorum...