Sükût Deyip Susuyorum

[MetinCeylan]

Adın;
Sükut deyip susuyorum..
Gece;
Yine seni düşüyorum..




Bak ellerimde kırık dökük
Umut sökük, neş'e sökük
Giyindiğim hicran, en yenisinden,
Kanattım yine dünleri.
Uykular kan tadında ey sevgili!
Yetim kılıp herşeyinden beni
Yokluğunu ilikliyorlar yüreğime..
İzbe çukurlarda dermansız,
Bir başıma,
Naçar soluklardayım.
Hangi nefeste ansam adını
Bir bahar havası ,avuçlarımda.
Göğüm mavileniyor ,
Yeşilleniyor dalım.
Sensiz hep divane, yorgun
Bilinmez yollara çıkıyorum sevgili!
Kapanıyor, yüzüme kapılar.
Elimde kalıyor tutunduklarım.
Devriliyorum!.
Sendeliyorum, yokluğunun üzerinde.
El ver düşüyorum sevgili!
Ölesi iliştirildim ki acıya,
Sıyrılamıyorum!..
Gel döndür beni bu yollardan!
Sağnak sağnak bir hüzün yağıyor üstüme
Acının küf kokusu ağır,
Kırılgan ellerimde..
Birbirine dolanıyor ayaklarım
Düşüp kalıyorum..
Avuç avuç sen ağlıyorum,
Direniyorum sevgili!
Kanadı kırık turnalar gibi,
Yağmura hasret bulutlar gibi,
Sabahı bekleyen geceler gibi,
Bekliyorum!..
Yokluğun kaplıyor göğümü,
Gülmeler kan tadı,
Geceler hüzün makamında.
Toprağını örtüyor üzerime,
Kaskatı gecenin solukları.
Bir el ver sevgili ne olur
Doğrulamıyorum!...





Adın;
Sükût deyip susuyorum..
Gece;
Yine seni düşüyorum..