Böyle Sevdim Seni!...

Suskun_Prenses · 01-09-2008, 23:23

BÖYLE SEVDİM SENİ!...

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören, sen dudaklarımdaki kana karışıp gidin, oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın!
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi birini. Bu yüzden de ne ayrılma faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında... Taze bir yaprak kadar yeşildin, açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi ve maviydin! En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum denizi sensiz, seni denizsiz düşünemezdim. Seni severken, dünyayı da sevdim ben, insanları da...
Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı güldüm beni güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu anladım senile. Herşeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kentte, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan herşeyi yk edebilirdim. Sana ulaşmamı engelliyecek herşeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm ve o göle bir tek sen girebilirdin!...
Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, çocukluğunu sevdim. Seni de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçuk sevdanı...
Anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince anlatacak kadar derin olmadı!
Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağımdın. Her gün yenilendim seninle, çoğaldım... Büyüdüm, eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölmeyecektim çünkü sen ölemezliğin ta kendisiydin!

SENİ ÇOK SEVİYORUM

01-09-2008, 23:23	#1
Kullanıcı Adı Suskun_Prenses	Böyle Sevdim Seni!... BÖYLE SEVDİM SENİ!... Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören, sen dudaklarımdaki kana karışıp gidin, oturdun yüreğime. Bir başka yerde olamazdın zaten. Sen benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın, orada kalmalıydın! Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi birini. Bu yüzden de ne ayrılma faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin. Şimdi sonbahar kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında... Taze bir yaprak kadar yeşildin, açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi ve maviydin! En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum denizi sensiz, seni denizsiz düşünemezdim. Seni severken, dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı güldüm beni güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu anladım senile. Herşeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kentte, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan herşeyi yk edebilirdim. Sana ulaşmamı engelliyecek herşeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm ve o göle bir tek sen girebilirdin!... Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, çocukluğunu sevdim. Seni de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçuk sevdanı... Anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince anlatacak kadar derin olmadı! Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağımdın. Her gün yenilendim seninle, çoğaldım... Büyüdüm, eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölemezliğin ta kendisiydin! SENİ ÇOK SEVİYORUM

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz