Sevdanla Hayatlandım / Hayatınla Sevdalandım

[Melancholy]

Bir kır düğününde,
Telli duvaklı bir veda biçerken kendime
Nefesine yakalandı kayıp çocukluğum.
Mavi önlüğümle kapatmaya çalıştıkça kirli yüzümü,
Ayyuka çıkarıldı
Avuç içlerimde saklı kısır topraklarım.
Kendi içimde nüfuzsuz kaldım.
Saklı sandığım yerden açığa çıkarıldım.
Bir duanun içinde yanarken
Karasal bir cümlede ıslak dudaklarıma kapandım.
Deniz tuzunda saklı sanırken sığlığımı,
Gözyaşımın tuzunda sakladım sevdaya açık yaralarımı.


Bir peçeyle örtsem de gözlerimi
Yüzümden çaresizce utangaçlığım sızıyordu
Ve saklayamıyordum zorba gençliğimin
Eylemsiz kalan fiillerini.
Beraatimi beklerken geçmişimden
İnfazımı alıyordum unutulmuşlarımdan.
Ölümü öldüremediğim gün
Bir rol çaldım hayat sahnesinden
Acıya biat edip
Bir kuşluk vakti selaya durdu cesedim.

Geceydi..
Ve sessizdi herşey.
İçeriği sadeleştirilmiş bir romanın
En anlamlı cümlesinden düştü gözlerin gözlerime.
Hayatınla sevdalandım.
Sevdanla hayatlandım.
Uçurumlarıma,
Tenhalığıma kalabalık oldun.
Suskunluğuma binlerce harf ile doğdun.
Saçlarından geçtim körpe bahçelere.
Öbek öbek filizlendi cesedim.
Köklerime can suyu diye
Harflerini istifledin öznelerime.
Her nefesimde,
Saklı Cennetler keşfediyordun gözlerimde.
Derinliği alınmış mavilerde
Karasal yüreğime kulaç atmayı öğretiyordun.
Bir yandan da,
Sevdayı yaşıyorduk.
Mavinin en derin yerinde

Morglardan ayıkladığımız her bir cümleye
İlmek ilmek hayatı yüklüyorduk
Onca yükü taşımayan her bir aşkın tabutuna
Omuz veriyorduk sonra.
Uzayıp giden ayrılık mezarını gördükçe,
Seccade aramadan,
Olduğu yerde
Varlığımızın şükrüne duruyordu alnımız.
Ayrı ayrı gökyüzünden nasiplense de gözlerimiz,
Aynı yola çıkıyorduk istikametlerimiz.
Sen sevda yolundan koşarken bana,
Ben tali bir yoldan çıkıyordum yüreğine.

Vakit gece bak.
Tek bir sokak lambasını bırak
Denize kıyısı olan.
Kapat tüm sesleri.
Dudaklarında ıslanan bir şarkıyla gel
Nefesimin kanına karıştığı yere.
Ve yıldızları şahit bil dansımıza.
Ürkek yüreğim,
Adımlarının ritmine ayak uyduramasa da
Beni yüreğinin en sevdalı yanında
Hayata bağışla.
Ve de usulca öpüver yüreğimi
Islak dudaklarınla.

“ Şehrine uğramadığıma aldanma.
Attığın her adımın ötesinde
Ben varım şehrinin sokaklarında “

İsmail Sarıgene