Anılar Öptü Dudaklarımı ...

[Melancholy]

Anılar Öptü Dudaklarımı

(..çok zaman sonra belki de sen..)

sesi soluğu kesilmiş bir aşkın ortasından yürüyoruz

acılarımızı saramayacak kadar uzağız artık

kirpiklerimizde beslenen düşler,

yeni doğacak sevgililere miras

düşünüyorum da,

belki biz sevgiyi değil, hep ayrılığı büyüttük seninle

çıplak bedenlerimizden akan özlemler yanılttı bizi

yağmur yağarken anımsadığın ben değil,

yalnızlığındı belki de

ve ben yalnızlığını bile özledim desem,

beni duyamayacak kadar sessizsin artık

nakaratındayım anıların

beni bu gece dehlizlere sürükleyen Timur Selçuk,

babasının şarkılarını söylüyor

öyle hüzünlü, öyle hasret, öyle tutkulu

ben de senin şarkılarını söylüyorum

is gibi, sus gibi, öyle vurgulu

kaçırıp getireyim kendimi yanına bir an için desem,

sana sarılamayacak kadar yorgunum artık

dağınıklığını toparlarken odamın,

elimde kaldı bir kitabın içinden düşen resmin

göz göze geldik bir an,

gözlerinde "seni seviyorum" bakışın

kara çalılar ardına saklanan sinsi bir isyan kaşıdı yüreğimi

resimlerde kalacak kadar yabancı değildik o zaman

her şeyden önce dostumdun,

ıslak hüznümü bile varlığınla gülümsetebildiğim

şimdi gözlerinde yeniden kulaç atmak istiyorum desem,

mavilerinde yüzemeyecek kadar bitkinim artık

nerede yanlış yaptığımı itiraf etmedi aşk

ilam kağıtları birikmiş bir sevda duluyum

şarkıların sakiliğini tek başıma yapıyorum,

rakı makamına göre kadehe doluyor

bilirsin işte, artık sevmek istemeyen kadınlık halleri

an geliyor,

kalbim kanatlanıp göğüs kafesine girmek istiyor desem,

semalarında süzülemeyecek kadar yaralıyım artık

ağdalı sevdim seni ama yapışkan değil

sevmek çekip gitmekti gerektiğinde, bunu bildim

sadece şiirlerimde konuşabildim, bağıra..çağıra

kızdın ve kırıldın sitemlerimin tavşan dudaklarına belki ama

sevdim seni, ayazda..boranda

ah o sadekâr ellerin bedenime yeniden dokunsa desem,

ellerini bedenimde tutamayacak kadar titriyorum artık

bir kedi gözlerimin içine baktı

ruhumdan bir deniz geçti, dalgaları göğsüme çarpttı

antika bir fincanda iç çekişlerim kaldı

gül kurusu perdeler, mutluluğuma kapandı

anılar dudaklarımı öptü, dudaklarım sızladı

çok zaman sonra sen de öp beni desem,

öpüşlerimiz bizi yakacak kadar sıcak değil artık

...ve sen, her şeye rağmen gelip, "seni seviyorum" desen,

bu iki kelimeden ölesiye korkuyorum artık..

Pelin Onay