! Düşlerimin Çığlığı /gitme/ !

[Hasret]

Seninle dört mevsimi yaşamıştı bu yürek...
her mevsimde aşkı bulmayı, her mevsimde binlerce güzelliği keşfetmesini bilmişti...ne kara bulutlar örtmüştü aşkımızın ışığını,nede yıldırımlar kanatmıştı yüreğimizi...çünkü asıl fırtına içimizdeydi, yüreğimizin orta yerindeydi...

Peki ya şimdi...
neden karanlık etraf?neden ortalık kış kıyamet?nerede mutluluğumuza imrenen gözlerle bakanlar?
neden gamzelerim tebessümün değil, gözyaşlarımın uğrak yeri?

Dayanamıyorum sevgili...
`ayrılık` kelimesini her duyduğumda ürperiyor bedenim, korkuyorum...en güzel aşklara konuk olan meleklerin bile kanatları kırık...

Birde sağır edici bir sessizlik...şehir sanki kaderine terkedilmiş virane bir kasaba, bense hatıralarla yaşamaya çalışan kasaba sakini...

Sen yoksun diye doğa ana üzgün...almış tabiata verdiği tüm renklerini, etraf siyah beyaz...ne bir çiçek, nede mutlu olmak için bir sebep...

Mevsim hep sonbahar...bakıyorum ağaçlara...düşen her yaprağın ardından bakıp kalıyorlar...tıpkı benim gibi koca bir sevdayı tek bir sözcüğe sığdıramıyorlar.../gitme/

Biliyorum...artık senin adını saklayamam harf aralarına...biliyorum hayalini alıp saramam kollarıma, ama bazen bildikleri öyle ağır geliyor ki insana...

İşte sensizliğin saati vurdu en son zamanı,sessizlik bozuldu, sardı etrafı düşlerimin çığlığı...