 |
|
||||||||
| Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
 |
| Seçenekler | Stil |
03-27-2008, 22:02
|
#1 |
duy sessiz çığlıklarımı
Göz bebeklerim kirmiziya teslim olmus... Acilar icinde ne oldugunu anlayamayan biriyim sadece… Gözlerim, kirmiziya birakmis umutlarini, göz kapaklarim kapanmamaya yeminli…Sadece günün bitmesi gerekiyor evreninde... Günesin saklanmasi, sokaklarin kalabaliktan bosalmasi, sessizligin özgür kalmasi gerekiyor... Bilmedigim dillerde umut yaziyorum kendime özgü bir dilsizlikte…
Gözlerim kirmiziya devretmis gecmisini... Ruhumun alinacak ahi, cekecek kahri varmis uzun süredir... Yürekler yokluyor, Sevgi ariyor bir gülümseme icin... Aci ögütüyor iki tas arasi Hayat degirmeninde... Sonra rüzgara birakirken düsüncelerimi ruhunu teslim ediyor cevapsiz sorularina… Yalnizligin o karartici boyasi sürülüyor yüzüme... Icimdeki hangi bende sakliyorum ASK’i SEVGI’yi … Düsüncelerimi her ne kadar umutlara eklesem, kizil bir sessizlik oluyor gecelerim... „Alistim artik” lara, „huzurluyum” tatlarina inandiriyorum, cocuklar gibi kendi elma sekerlerime kaniyorum... Mutlulugu var edemedigim yerlerde birakmaliydim… oracikta terketmeli… gitmeli… yol almaliydim yarinlara… geriye dönüp baktigimda dünlerin geride kaldigini kavramaliydim artik… Oysa ayni yerlerde agliyorum … Acilarimi birakabiliyorsam hala bir yerlere, yasayan bir gecmisin agirligini iyi bir sekilde tasidigimdandir... Bir damlanin gözlerimden asagi süzülüp inisini seyreder gibi, yasamin kollarimin arasindan gidisini görüyorum... Evet hala sagim ve konusabiliyorum... Yürüyerek kocaman bahcelerin icinde isiltili ciceklerin arasında dolasabiliyorum... Kulagimda sessiz cinlayan melodilerin safliginda, kendimi mutluluk denizinde hayal ediyorum Ama sadece Hayal’i düsüncelerimde... Bunu yasamak gibi… Oysa ne baharlar ardina bakmadan gidiyor… Kendime geldigimde umut ciceklerim nasil da oracikta soluveriyor... Yasamin bu kadar aciyi beraberinde sürükledigini görünce bir nehrin kendini bilmez sularinda durdugumu fark ediyorum..... „Tüm Sairler diz cöküp yakariyorlar tanriya... Yasamak ve bogulmak arasinda kaldiklarindan bahsediyor biraz’da Kalplerinin bir kösesine düsmüs acidan yakiniyorlar... . Sevdalarin kendilerine olan uzakligindan, sevecen bakıslarda ölümü gördüklerinden ve ölümün her zaman bir sevgiden daha yakin durdugundan...“ Ben yakarmiyorum Tanrim… Sadece dilsizligimi sadelestiriyorum yazilarimda… Her inananasim geldiginde, hayattan biraz daha uzaklasmak icin, Belki de; sessiz cigliklarimi duyura bilmek icin cabalarim… |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
