Gece, Sen ve Yağmur

[kelebek35]

Hava soğuk, başımızın üzerinden geçen bulutlar yağmurun habercisi oluyor. Sahil boyu bütün suskunluğumuzla yürüyor denize vuran ay ışığının yakamoz halini izliyoruz. Kimine göre eski bana göre bir tarihin şahidi uçağın yanından geçiyoruz. Suskunluğu bozuyorum “Bu uçakla seninle yıldızlara gidelim mi? Diye soruyorum. “Gidelim” diyor, gülüyor. Gülüyorum..

Duruyoruz, sırtımı duvara yaslıyorum belki dünyaya. Karşısında ha yıkıldım ha yıkılacağım, başım dönüyor, nefesim kesiliyor. Soruyorum!

-Bu zamana kadar neredeydin?

-Çok uzaklardaydım!

-Şimdi geldin mi?

-Bir daha gitmemek üzere geldim.

Yağmur yağmaya başlıyor. Yağmur taneleri yanaklarında kendine yer buluyor. Yanaklarındaki yağmur tanelerini siliyorum. Esen rüzgar ıslanmış saçlarını yüzüne savuruyor, saçlarını topluyorum. Soruyor!

-Üşüyor musun?

-Üşümek değil bu yanıyorum.

-Dans edelim mi?

Şarkımızı açıyoruz yağan yağmurun ve bize sahne ışığı olan yakamozun altında kendimizi bir birimize savuruyoruz. Bir daha bir birimizden gitmemek üzere “söz” veriyoruz..

Elleri ellerimi terletici senin elleri üşüyor. Montumu çıkarıyor omuzlarına bırakıyor “hasta olma sen” diyorum.