Kaderimmiş Bir Ömür Gitmek Yokuşlarında*

[kAcAhK]

Bilirsin ki özlerim siyahı her mevsimde
Hüznü nerede görsem benim derim; tanırım…
Seni herkeslerden çok kıskanır, severim de
Gözlerine bakınca ezilir, utanırım…
Sen gidersen bulanır ruhumda aşkın nehri
Sensiz nasıl severim, sensiz kalan bu şehri.

Gözlerinde canlanır gençliğimin öyküsü
Susarsın ya hıçkırır dilimde kelimeler.
Dokun gözyaşlarıma bahtımın beyaz süsü,
Titreyen parmakların bir muştuyu müjdeler.
Kaderimmiş bir ömür gitmek yokuşlarında,
Yeniden ölmek belki, asi bakışlarında.

Yıkılır hayal köşküm benden gittiğin o gün
Sarar öksüz ruhumu yeni baştan bir melâl…
Ebedi karanlığa saplanırsa bir sürgün,
Baykuşun dünyasında biter mi hiç ihtilal
Söyle ey âb-ı hayat kokulu güzel söyle,
Adını vuslat koyda içli bir gazel söyle.

Akrebin dünyasında başka güzeldir ölüm;
Her Mecnun bir Leyla’ya müpteladır, bilirsin.
Ve her deniz biraz da martılarındır gülüm,
Geliver gökte yıldız, yerde sular delirsin.
Ateş yansın, kül yansın, lale yansın, gül yansın…
İsmini söylemeyen dudak yansın, dil yansın…Koksal Akar