Matem

[MetinCeylan]

Ömrüm Aralık’tır, kapım aralık;
Habersiz, selamsız gir içeriye.
Düşüncem simsiyah, odam karanlık;
Nurundan bir damla ver içeriye.

Dışarda buz tutmuş sokak taşları,
Beyaza boyanmış mahsun başları;
Benimse içimde hüzün kışları,
Baharından bir gül ser içeriye.

Beyaz duvağınla, tellerinle gel;
O dimdik, yıkılmaz hallerinle gel;
Teninde rengarenk güllerinle gel;
Aşkın kokusunu sar içeriye.

Ne sana merhaba, ne aşka veda;
Gönül sana mecbur, sitemler dağ dağ;
Bekliyorsa eğer mazi kapıda,
Kollarından çekip, sür içeriye.

Ağlasın gözlerin hep usul usul,
Bil ki, mateminden hasretin mesul;
Unutmuş mu bir an seni bu meçhul;
Başını uzatıp, sor içeriye!..