kalbimin soğuk odaları

[geist-madchen]

Kalbimin soğuk odaları

hep gitmek zorunda mısın?İçim,kalbim bu kadar senle doluyken herkesin gözbebeğinde
senin gülüşünü görürken beni hep yarı yolda bırakmak zorunda mısın? Halbuki böyle
başlamamıştı kısa süren hikayemiz.Usulca penceremin camını tıklatan yağmur damlası
gibi girmiştin hayatıma.Saf ve masum...Neden o yağmur tanesine benzedin ki? Neden akıp gittin ellerimde tutmama izin vermedin seni.Yağmur tanem tutamadım seni,yapamadım.Şimdi tekrar bekliyorum biliyor musun? Yağmur yağsa yine penceremin camını tıklatsan ve bu defa
seni hiç kaybetmesem.Bitmesini istemediğim şarkım...Şimdi her gece boşluğuna sarılıyorum.Giderken hayallerimi,umutlarımı da aldın.Beni sonbaharın kucağına bıraktın.Bir yaprak gibi savruluyorum şimdi o rüzgarlarda.Acımasız rüzgarlar beni ordan oraya sürüklüyor.Bir el uzansa
da beni kurtarsa diye bekliyorum.Hiç uzanmayacak bir el...Ne yapmış olursan ol yine de vazgeçemiyorum senden.Kendime kızsam da ,sövsem de yine tek bir cümle düşüyor dudaklarımdan.Seni seviyorum! Kahretsin
ki seni seviyorum.Herkes bu acı da geçecek diyor;ne zaman peki ne zaman bitecek bu...Sensiz her anım bir ömre bedel artık.Yaşamak...Ne olduğunu unuttum yaşamanın.Gözümü senle açmıştım.Sensiz mi kapatacağım şimdi?
Bir çıkış kapısı arıyorum şimdi kalbimin soğuk,ıssız odalarında...ama bütün çıkışlar kapanmış.Zincire vurulmuş yüreğim.lodos da savrulan bir gemi gibi kaaraya vurmuş.Sahipsiz ve savunmasız kaldım.Oysa sen şimdi başka kollarda yalan aşklarla avunuyorsun.Biliyorum bir gün geri geleceksin.Ama ben seni sevmediğimi,beni aldatan biriyle birlikte olamayacağımı söyleyeceğim ve arkama bakmadan gideceğim.Hayır bunların hiçbirini yapamayacağı.Kimi kandırıyorum ki ben bir gelsen boynuna sarılacağım.Aşkta gurur olmazmış gerçekten...Gittin kal demeye mecalim yoktu zaten.Üşüyorum...
Hiçbir ateş ısıtamaz beni senin gülüşünden başka.Nereye baksam seni görüyorum.Ve bir an olsun tökezleyip düşüyorum.Düşüyorum ama canım yanmıyor.Zincire vurulmuş kalbim acıyor sadece.Yarım yaşıyorum artık.Herşeyden,herkesten uzak...Ayrılık sokağında yalnızlığa doğru yürüyorum.Sinsi gülüşler karşılıyor beni.Kaybedenlere katılmanın acısıyla burkuluyor yüreğim.Nefes alamıyorum...Boğuluyorum hayatın kuytu köşelerinde...Ve yok oluyorum yalnızlığın pençesinde...