Sevdiğim gel diyemiyor dillerim...

**Hasret** · 02-07-2009, 04:35

Seni çok seviyorum aslında
Zamanın bin parçaya bölünmüş anlarında sevgileri tek tek ayıklayıp sana devam edebiliyorum yüreğimle.
Hiç usanmıyorum seni sevmekten içimde kan nehirleri akıyor
Acının böylesini hiç yaşamamıştım oysa.
Hiç böylesine yedi kule tepelerinden atlamamıştı yüreğim.
Böylesine incinmemiştim de üstelik.
Bir kırgın bakışın bir sitemin yeterdi sızı sızı akmaya bende hüzün olup.
Hüzünlerim birikip birikip bir masal olurdu seni düşündüğüm zamanlarda.
Yokluğuna tahammülüm yok sevdiğim
Kokunu besliyorum ilkbahar çiçekleri gibi.
Bu yüzdendir güneşin batışına üzülmem
Her karanlığa yol aldığında zaman kokun solan çiçektir buralarda.
Sevdiğim gitme
Sana gel diyemesemde hüzün birikintilerimden azap çiçekleri gibi halim.
Ben acıyı hiç böylesine derinlerime işlemedim
Sen yok musun?
işte o zaman acınında katmerlisi hazırlanır ayaklarıma çembe takmaya.
Sevdiğim gel diyemiyorum sana
Dillerimde bozulmuş sözler pas tutmuş.
Çözülesi iplerim yokki benim herşeyim düğüm düğüm olmuş senden sonra.
Nefessizim hissizim öpüşlerinsiz.
Esirgeme bir gülüşünü öyle gamzeli gamzeli.
Dağıtmaya gidiyorum şimdi efkarımı
Ne kadar çıkabilirsem beyaz yaşam iplerine o kadar kendime geleceğim.
O kadar toyum ki kırıla kırıla toplamaya çalışıyorum camdan ümitleri.
Kırılganlıklarımdan da büyüyor içimdeki çocuk
Her yalnız akşamlarda
Sen coşkun nehirlerin akan sularında yıkarken yüzünü
Ben simsiyah çamurlu sulardan temizlerdim avuç içlerimi.
Yani öyle ayrıyız ki! bir uçta sen bir uçta ben.
Dünya böylesine kin mi? doluydu bana
Sen çiçekli bahçelerde yaşam hükmünde
Ben hazan bahçelerinde nasırlanmış ellerimle.
Öfkem sana değil sevdiğim
Öfkesizliğime yanıyorum hiç mi isyan etmez insan?
Hiç mi kara bulutlar içinde haykırmaz deli sözlerim.
Ben bu yüzden pembe rengini sevdim
Bundandır hayallerimin süresiz oluşu.
Her pembemde gülüşlerinden bi eser.
Sevdiğim gel diyemiyor dillerim
Seni çok seviyorum.

02-07-2009, 04:35	#1
Kullanıcı Adı Hasret	Sevdiğim gel diyemiyor dillerim... Seni çok seviyorum aslında Zamanın bin parçaya bölünmüş anlarında sevgileri tek tek ayıklayıp sana devam edebiliyorum yüreğimle. Hiç usanmıyorum seni sevmekten içimde kan nehirleri akıyor Acının böylesini hiç yaşamamıştım oysa. Hiç böylesine yedi kule tepelerinden atlamamıştı yüreğim. Böylesine incinmemiştim de üstelik. Bir kırgın bakışın bir sitemin yeterdi sızı sızı akmaya bende hüzün olup. Hüzünlerim birikip birikip bir masal olurdu seni düşündüğüm zamanlarda. Yokluğuna tahammülüm yok sevdiğim Kokunu besliyorum ilkbahar çiçekleri gibi. Bu yüzdendir güneşin batışına üzülmem Her karanlığa yol aldığında zaman kokun solan çiçektir buralarda. Sevdiğim gitme Sana gel diyemesemde hüzün birikintilerimden azap çiçekleri gibi halim. Ben acıyı hiç böylesine derinlerime işlemedim Sen yok musun? işte o zaman acınında katmerlisi hazırlanır ayaklarıma çembe takmaya. Sevdiğim gel diyemiyorum sana Dillerimde bozulmuş sözler pas tutmuş. Çözülesi iplerim yokki benim herşeyim düğüm düğüm olmuş senden sonra. Nefessizim hissizim öpüşlerinsiz. Esirgeme bir gülüşünü öyle gamzeli gamzeli. Dağıtmaya gidiyorum şimdi efkarımı Ne kadar çıkabilirsem beyaz yaşam iplerine o kadar kendime geleceğim. O kadar toyum ki kırıla kırıla toplamaya çalışıyorum camdan ümitleri. Kırılganlıklarımdan da büyüyor içimdeki çocuk Her yalnız akşamlarda Sen coşkun nehirlerin akan sularında yıkarken yüzünü Ben simsiyah çamurlu sulardan temizlerdim avuç içlerimi. Yani öyle ayrıyız ki! bir uçta sen bir uçta ben. Dünya böylesine kin mi? doluydu bana Sen çiçekli bahçelerde yaşam hükmünde Ben hazan bahçelerinde nasırlanmış ellerimle. Öfkem sana değil sevdiğim Öfkesizliğime yanıyorum hiç mi isyan etmez insan? Hiç mi kara bulutlar içinde haykırmaz deli sözlerim. Ben bu yüzden pembe rengini sevdim Bundandır hayallerimin süresiz oluşu. Her pembemde gülüşlerinden bi eser. Sevdiğim gel diyemiyor dillerim Seni çok seviyorum.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz