 |
|
||||||||
| Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
 |
| Seçenekler | Stil |
02-23-2009, 02:26
|
#1 |
Sarıldım Kuytu Gecelerde Bir Tek O'na!
 Aldim elime kalemi  bos bir sayfa buldum sen’li yazilarimin arasinda…Yalnizligi beklemeye koyuldum beyaz düslerime esir olan karanlik odamda…Geldi sensizligin çarpici boslugunda..Nefesim daraldi yuttum içimde her ne varsa…Dört duvar dillendi sessizligimden!  Sustu yakarislar… Tasti sessizlik içimden… Kelimeleri karanliga biraktim hissedilebildigince! Ben konustum ‘o’ dinledi…Ansizin sustum… Sessizligini dinledim..Dinledikçe Sevdim sonu çiglik olan yalnizligi..  Sarildim kuytu gecelerde bir tek o’na…! Ne bir sikayet ne bir bikkinlik.. Sevdim gecelerimde adi yalnizlik olan sessiz çagrini…O’na rehin biraktim ruhumun derinliklerini..  Yine yalnizliga alabildigine konustugum bir gecede Hayallerim düstü gözlerimden birer birer.. Yüregimi gördüm karanligin en ücra kösesinde.. Lime lime oldu gözlerimin önünde.. Tutamadim.. Yetisemedim yüregime! Iste o gece yalnizliga yakardim sayfalarca..Ben konustum.. Yine ‘O’ dinledi..  Öyle sessizdi ki.. Isyana meyilli sorularima cevap olamadi yalnizligim..O sustukça ben haykirdim çaresizce..Olmadi.. Sensizlige çare olamadi…  Duvarlarim yikildi benligimin üzerine.. Nefesim daraldi bu kez aciyla…Yutkundum her kelimeyi yüregime batirircasina!Sebebim oldu her hecesi yüregimi yakan kelime…Yalnizligi yalnizliga anlattim gecelerimde…Pabucu dama atilmis hayallerime agladim karanligin yaralayici boslugunda Zaman geçiyor… Oturdugum yerden kalkmayisimin üzerinden de çokça zamanlar geçti. Ömrümün hangi aninda takili kaldigimdan dahi bihaber zamanlardayim. Suskunluguma neyin ses olabilecegi konusunda da herhangi bir fikrim yok. Kendine bile yabancilasmaya baslamis bir kitleyim. “Kitle(!)” Evet evet ötesi yok.Ruhumun simdilerde solugu kesik. Mantik… Surada bir kösede olacakti. Zamansiz lazim olur diye hep saklarim bir kösede. Bu yüzden belki beni kirdiklarinda gözümden yas akmiyor. Bu yüzden belki duygusuzlasiyorum yitiklerimde bile. Konusmak istemiyorum… Basimda yedi baharin sarhoslugunda kelebekler kanat çirpiyor.Basim dönüyor bu yasama hevesinden benim. Bir yerlerde incinmislik var sanki de zanli kim? Buralarda düsleri kanli birini gördünüz mü?  Kirik’im. Bir cellât bana yakinlardan el salliyor! Ama… Dur daha çok isimiz var[di]. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
