sonforum.org - Karanlığın Korkusu Güneştir Unutma

Aşk'ın çıplak tenine kaç yalan sığar ki?

—Caddelerde ayaza kesmiş sonbahar yalnızlığı
Dudaklarımdan dökülen geçmiş zaman hikâyeleri
Yapraklardan yere düşmeye hazırlanırken yağmur damlaları
Tek cümlelik yıkımları işliyordum titrekliğime
Ve kelimeleri üşütüyordum koynumda harf harf
Ben/i Susarken B/ölme aşk!

Yüreğimin kan ter içinde can çekiştiği gecede
Dudak kıvrımlarımda parçalanmaya yüz tutarken kelimelerim
İki damla yaş bile edemeyen hezimetimle başlıyorum
Enkazını toplamaya aşk'ın!
Kollarında ninniler söylüyorum henüz yedisine basmamış sevdama
Bir tutam sevgiden uzak kalbi avutuyorum koynumda
Kelimelerim diz çökerken yalnızlığa
Soluyorum gülüşlerinde tüm suratsızlığıyla bir baykuş'un
Susuşların kiracısında!
Yüreğimde biriktirirken tüm çığlıkları
Avaz avaz bir küfre akıtıyor kendini kaybeden benliğim
Yutuyorum ebabillerin mirası bu ağıtı çığ boyu
Kayıp gözlerinin coğrafyasında zan altında bırakılırken yetimliğim
Yusuf'un kanlı gömleği gibi üstüme atılıyor Firavun yürekli karanlık
Gözyaşı kâbuslarında yanıyor rüyalarım
Aşk denen bu işgüzar oyunda dağılıyorum...
Hasretin derin bekleyişlerinde Yunus'un dizlerine çökerek
Şafağın zincirlerine vurulmuş suretini düşürüyorum gönül aynalarıma
Balçıktan yapılmış bedenimden cemaline kopan ezgileri
Deniz kokulu bir martının kanatlarında uçuruyorum semaya
Susuyorum!
Dudaklarından kalma Elif iniltilerimle, ömrüme biçtiğin gurbete

—Hükmün ayrılığa vurduğu kum saatinin son zerresinde
Erguvan renginin sıcaklığında dokunuyorum hasrete her lahza
İçime oturunca acının en asil hali
Soykırıma uğratıp siliyorum içimdeki kanlı tarihi
Cinayete kurban giderken umutlarım,
Sanık sandalyesine oturuyorum
Ve ellerimle söktüğüm yüreğimi delilsiz yargılıyorum...

Gittiğin günden beri
Kanayan yüreğimi hasretinle avuttum
Sevdaya yataklık eden bir eşkıyanın gözlerinde
Sayfaya düşen kelimelerin acıya mevzilenmiş namlusunda
Arpacık oldum tetiğe sürülürken sevda
Zamanın serseriliğinde!
Ölümsüz sancılarla bahşedilmiş hayatın
Sesi soluğu kesilmiş aşk'ın koynunda
Dehlizlere sürülürken gece
Seması çalınmış kuşlara yaktım kandillerimi
Hiçbir ressamın tuvalinde resmetmeye cesaret edemediği ürpertiyi
Habil'in damarlarından akıttığım kanla
Ateş-i Nemrut'un İbrahim'ine yolluyorum
Düşlerin katliam merasiminde geceye beş kala yelkovan
Yüzüme bulaştırdığın bu sübyan ayrılıkla
Sol yanımdaki melekleri intihar ediyorum sevdaya
Semalarında süzülemeyecek kadar yorgun bedenim
Emanetçisiyim artık bahşedilmiş hayatın
Bedenim karla yıkanırken ayaza kesmiş Ankara sokakları
Giderek şiddetlenen bir acı kaplıyor göğüs kafesimin sol anahtarını
Firar ediyor artık işlevini yitiren bedenimdeki kirli kan gözlerimden
Havasız kaldığım sensizlikte
An be an içime çekiyorum nikotin efkârını
Artık aydınlığı yitirilmiş kayıp kent gibiyim ufkunda sabahın
Bulutların son seferi bu
Gri yağmurlar yağıyor damarlarımdan
Yaşamak adına bir tutanağım kalmadı resmi kayıtlarda
Yurtsuzluğunda seyyah bir yalnızlığın
Son gitmelerinde sevdam meçhul bir yalnızlığa
Artık hasretini kalemin mürekkebine bırakıp
Tükenişi bu güne
Acıları yarına
Seni yokluğa
Umudu ölümsüzlüğe yazıyorum...
Ateşle yanan dağ gibi susuyorum

—Yorgun artık Kerem'den kalma bedenim benim
Bir yanım dağ diğer yanım kayıp Aslı(m) benim.