Örtülü İhanet Koleksiyonu & Kahraman Tazeoğlu

**Melancholy** · 03-10-2011, 02:18

Ayrılık sarası kısa sürmüş yarası sumen altı edilmiş ve aşk kazanmıştı zannımızca.
Sarsılmak iyi oldu sarsıldıkça döküldü çürüyen yanlarımız ve yerine tazelikler serdik. Mutluyu oynamıyorduk.
İhanetle sınamış kendimizi ve geçmiştik.
Birbirimizde kalarak geçmiştik.
İz bırakmadan yüzler geçmişti yüzümüzden.
Örtülü ihanetler koleksiyonumuz vardı yalnız ikimizin bildiği.
Bakışlarımızda mağdurluk mağrurluk yoktu.
Eşittik ihanetin mizanında.
Gülüyor sarılıyor konuşuyor bitmesini istemediğimiz zamanlar yaratıyorduk birbirimize. Ayrılık vakitlerinde hüzünlü sessizliklerde “nasıl oluyor da alışılamıyor şu vedalara?” sorumuzu sora sora uğurluyordum onu gidiyordu benden.
Belki de sevildiğimizin kanıtıydı aldatmalarımız.
Utanmıyorduk en çok da bu yüzden sonra bakabilirken yüzümüze.
Aşkın bir tanımsızlığı daha yazılıyordu suya.
Ateş biraz daha yakıyordu büyütmeden alevini.
Böyle başladı yan yana susuşlarımız göz kırpmadan bakışlarımız.
Hiçbir şey yapmadan zaman geçirebilmelerimiz.
O şaşırıyordu sessizliğime.
Bense alışıktım dudaklarının çıt çıkarmamasına.
Kumdan bir kaleydi inşa ettiğimiz.
Dokunuşlarımızı sakınırken ellerimizi aramadan edemiyorduk. “gül” diyordu bana.
Bir deli gibi nedensiz gülüşlere boğuyordum suretimi.
O sakindi keyfiyle. Seyrediyordu.
Bu kadar bakılacak yanımı göremiyordum oysa aynalarda.
Sessizliği aramıza dahil edince zaman daha etkili geçer oldu.
Susabildiğime ondan çok şaşırıyordum.
Ondan çok susuyordum yeri geldiğinde.
Birlikte kitap okuyorduk.
Birlikte yazılarını değerlendiriyorduk.
Birlikte başka başka şeyler yapabildiğimizi görünce bizliğimize iliştirdiğimiz bu yeni günlerde birbirimizi daha çok seviyorduk.
Karşılıklı ihanetlerin elinden kurtarınca kendimizi dayanınca bedel ödemeye ve ödetmeye… borana uğradı içimiz.
İrkildiğimiz şarkılar çoğaldı bildiğimiz replikler yine yenilendi ayrılık anbean bekledi bizi ve nihayetinde kavuştu bize.
Ayrıldık. Son kez.
Son kez sonu yaşamaya karar verdik.
Başlangıçla aramızı açtık.
Gittik. Birbirimizden.
Tek celsede kopardık fırtınamızı ve bağımıza güvenimizi boşa çıkardık.
Bittik.
İsteyerek.

Kahraman TAZEOĞLU

03-10-2011, 02:18	#1
Kullanıcı Adı Melancholy	Örtülü İhanet Koleksiyonu & Kahraman Tazeoğlu Ayrılık sarası kısa sürmüş yarası sumen altı edilmiş ve aşk kazanmıştı zannımızca. Sarsılmak iyi oldu sarsıldıkça döküldü çürüyen yanlarımız ve yerine tazelikler serdik. Mutluyu oynamıyorduk. İhanetle sınamış kendimizi ve geçmiştik. Birbirimizde kalarak geçmiştik. İz bırakmadan yüzler geçmişti yüzümüzden. Örtülü ihanetler koleksiyonumuz vardı yalnız ikimizin bildiği. Bakışlarımızda mağdurluk mağrurluk yoktu. Eşittik ihanetin mizanında. Gülüyor sarılıyor konuşuyor bitmesini istemediğimiz zamanlar yaratıyorduk birbirimize. Ayrılık vakitlerinde hüzünlü sessizliklerde “nasıl oluyor da alışılamıyor şu vedalara?” sorumuzu sora sora uğurluyordum onu gidiyordu benden. Belki de sevildiğimizin kanıtıydı aldatmalarımız. Utanmıyorduk en çok da bu yüzden sonra bakabilirken yüzümüze. Aşkın bir tanımsızlığı daha yazılıyordu suya. Ateş biraz daha yakıyordu büyütmeden alevini. Böyle başladı yan yana susuşlarımız göz kırpmadan bakışlarımız. Hiçbir şey yapmadan zaman geçirebilmelerimiz. O şaşırıyordu sessizliğime. Bense alışıktım dudaklarının çıt çıkarmamasına. Kumdan bir kaleydi inşa ettiğimiz. Dokunuşlarımızı sakınırken ellerimizi aramadan edemiyorduk. “gül” diyordu bana. Bir deli gibi nedensiz gülüşlere boğuyordum suretimi. O sakindi keyfiyle. Seyrediyordu. Bu kadar bakılacak yanımı göremiyordum oysa aynalarda. Sessizliği aramıza dahil edince zaman daha etkili geçer oldu. Susabildiğime ondan çok şaşırıyordum. Ondan çok susuyordum yeri geldiğinde. Birlikte kitap okuyorduk. Birlikte yazılarını değerlendiriyorduk. Birlikte başka başka şeyler yapabildiğimizi görünce bizliğimize iliştirdiğimiz bu yeni günlerde birbirimizi daha çok seviyorduk. Karşılıklı ihanetlerin elinden kurtarınca kendimizi dayanınca bedel ödemeye ve ödetmeye… borana uğradı içimiz. İrkildiğimiz şarkılar çoğaldı bildiğimiz replikler yine yenilendi ayrılık anbean bekledi bizi ve nihayetinde kavuştu bize. Ayrıldık. Son kez. Son kez sonu yaşamaya karar verdik. Başlangıçla aramızı açtık. Gittik. Birbirimizden. Tek celsede kopardık fırtınamızı ve bağımıza güvenimizi boşa çıkardık. Bittik. İsteyerek. Kahraman TAZEOĞLU

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz