Gerçeklerden haberli olarak ölen Hakk âşıkları, sevgilinin huzurunda şeker gibi erirler!

Ruh âleminde, elest meclisinde âb-ı hayat içenler, bir başka tarzda ölürler!

Ötelerden haberdâr olanlar, Hakk sevgisinde derlenip toplananlar, şu insan kalabalığı gibi olmazlar!


Hakk âşıkları, letâfette melekleri bile geride bırakmışlardır! Bu sebeple, diğer insanlar gibi ölmek, onlardan uzaktır!


Hakk âşıkları sevgi yolunda ölürlerse, onları can pâdişâhı karşılar!


Birbirlerinin canı kesilen, aynı emâneti, aynı canı taşıdıklarından haberdâr olan Hakk âşıkları, birbirlerinin aşkıyla ölürler!


Âşıklar, gökyüzüne uçarlar; münkirler ise, cehennemin dibinde can verirler!


Ölürken Hakk âşıklarının gönül gözleri açılır da, öteleri, gayb âlemini görürler! Başkaları ise, ölüm korkusu ile kör ve sağır olarak ölürler!


Geceleri ibâdetle vakit geçirenler, Hakk korkusuyla uyumayanlar, ölüm zaman gelince korkusuz, rahatça ölürler!


Bugün yaşarken, Hakk’ın nazarından düşmemek isteyenler, o nazarı, o bakışı arayanlar, o bakışa karşı neşeli bir hâlde gülerek can bağışlarlar!


Can pâdişâhı, onları lütuf kucağına alır; onlar, öyle hor ve basit bir hâlde ölmezler!


Ahlâklarını Mustafa(s.a.v.)’nın ahlâkına benzetenler, Hz. Ebûbekir gibi, Hz. Ömer gibi ölürler!


Aslında, Hakk âşıklarından ölüm uzaktır! Onlar, ne ölürler ne de yok olurlar! Ben bu sözleri; “Şâyet ölürlerse, böyle ölürler!” diye söyledim!



HZ. MEVLÂNÂ

DÎVÂN-I KEBÎR