 |
01-30-2009, 02:37
|
#1 |
Ölüm Kokan Yaşam
bazen sebepsizdir yüz asmalarım. hafiften bi tebessümle kandırırım insanları ne kadar içim bi başka gülsede,mutlu gibi oyun oynamakmıdır çare ? yalandan yere gülmek,her yalnız kaldığında boğazında bi hıçkırık ağlamak mıdır..? en ufak bi karanlıkta boynunu büküp çaresizce etrafa bakmak mıdır ? geceleri sokaklarda köşe başlarında sabahlamak mıdır çare?= yoksa ruhunu teslim etmekmidir kara toprağa...? ellerin bağlı vücüdün teslim gözünde birdamla yaş.. ayak uçlarından başlar azrail.. ve yavaş yavaş terk başlar dünyaya.. kararmıştır düşüncelerin ben neden geldim ? neden gidiyorum ? cevabını bulamadığın dipsiz sorular,sorular.. Son nefesini verir,sen farkında olmasanda rahatlarsın.. fani dünyanın yalan oyunlarında yenilmiş.. karanıık sokaklarında kaybolmuşsundur.. yine tek çarenin o olduğunu bilmesende ÖLÜMde bulmuşsundr kendini.. sanki yaşam beni hapsediyor hücrelerine tek başıma 4 duvar bi odada her saniye geçtikçe bir saçın daha döküldüğünde anlarsın, zaman geçip gidiyor.. geriye ne kaldıki ellerimde, İçimdeki SEN ve sen hasretinden başka.. |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 3 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 3 Misafir) | |
|
|
Normal
