Meğerse Sadece Bir Gölge Oyunuymuşsun Sen!!!
Gölge oyunu nedir bilirmisin sen?İnce bir perde ve mum ışığının arasında insanlar tarafından oynatılır, konuşturulur kuklalar ama tüm ışıklar yandığında ortadan kaybolurlar...
Bende karanlığın koynunda,yokluğunun ciğerlerimi közlediği zamanda gökyüzünü mesken tutup, ay ışığının önüne perde misali serdiğim ince bir bulutun arasına alıyorum gözlerini,yüreğini,tenini,ellerini SENİ...Yıldızlar seyirci bize..Titreyen ellrimi tutuyorsun aynı yerde,seviyorum diyosun çok seviyorum..Canımsın,ismini duyunca içim titriyo diyosun...Ayrılık bize haram diyosun...Bende bakıyorum gözlerine uzun uzun seviyorum ölürcesine seviyorum diyorum.Nefesimsin,gözbebeğimsin sen benim diyorum sesim titreyerek.Saatlerce konuşuyorum seninle...Gözlerinin içine baka baka utanmadan seviyorum diyorum defalarca o perde arkasında...Sonra aniden bırakıyorsun ellerimi ben daha ne olduğunu anlamadan,avuçlarıma yağan kar misali eriyosun gözlerimin önünde..Gidiyorsun...
Saatler çabucak geçiyomuş camımın kenarındaki soğuk yatağımda...Kızıl güzelliği ile güneş doğuyor şehrime.Odamın duvarlarını aydınlatmaya başlıyor güneş...Ve aniden doğmasıyla güneşin,sökmesiyle şehrimde şafağın aynı o gölge oyununda tüm ışıklar açıldığında ortadan kaybolan kuklalar gibi yok oluyorsun...Bi bakıyorumki başbaşayım kanayan yüreğimle..Gözyaşlarımı silecek ellerin,seviyorum diyen dudakların,teninin kokusu yok bende...hıçkırıklarım yankılanıyor odamın duvarlarında.Yaşlı gözlerimi dikiyorum tavana ve farkediyorumki aslında hiç olmamışsın sen,yokmuşsun aslında.Ben o gölge oyunundaki kuklaları oynatan,konuşturan insanlar gibi konuşturmuşum seni,seviyorum dedirtttirmişim...
Meğerse gecelerimde canımın acısıyla oynattığım bu oyundada gerçekte olduğu gibi bir ışık gördüğünde daha ben sana doyamadan gidiyormuşsun...Gerçekte 3 kuruşluk insanlara sattığın sevgimi düşlerimdede satıyormuşsun meğerse...Ama ben kuklaları oynatan o insanlar gibi oynattığım oyunun sonunu belirleyemedim.Güneş doğduğunda yıkıldım.bu oyunun sonuböyle değildi dedim iç çekerek..İsyan ettim...Yar kendim yönettiğim gölge oyunu misali düşlerimdede canımı yakmayı, gözlerimden yaş akıtmayı başarıyosun sen...Duy sesimi ey yar düşlerimdede yalancı,sahte çıktın sen!..Ama benim sevgim düşlerimdede gerçekte olduğu gibi aynı güzellikte aynı masumlukta aynı gerçeklikte..Ve sen bende olan bu sevgiyi ne gerçekte nede düşlerinde göreceksin!..Ben geç olsada,canım çok yansada bi güneş doğmasıyla senin yalancılığını,sahteliğini gördüm...Peki sen yüreğine bir karabasan indiğindemi anlayacaksın sevgimin gerçekliğini?..Anlayackasın...Ama çok geç olacak yar.. çok geç...Ben senin hayattaki tek şansındım ve sen kaybettin bu şansı...Güneş doğdu ve ben anladım yar meğerse sen her alemde yalancıymışsın.Her zaman gidenlerdenmişsin...Meğerse hiç yokmuşsun,SAHTEYMİŞSİN sen!!!
MEĞERSE SEN SADECE BÜTÜN IŞIKLAR AÇILDIĞINDA TÜM SAHTELİĞİNİ GÖSTEREN BİR GÖLGE OYUNUYMUŞSUN!!!....(sen ve yaşadıklarımız....)
|
04-01-2008, 22:24
Normal
