![]() |
|
Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
![]() ![]() |
Seçenekler | Stil |
![]() |
#1 |
![]() adam tedirgin ve sabırsız oturduğu kanepeden ![]() bakmadan edemiyordu.vakit sabahtı ama başka bir gezegene aitmişçesine kendi içindeki ateşin rüzgarla oynaması gibi zamanla ve güneşle oynuyordu.yağmur damlaları adamın parmaklarını kıtlatışına eşlik eder bir halde cama vururken an geliyor bir konçertonun coşkun anına gelinmiş gibi onu tırmalarcasına şiddetini artırıyordu. O anlardan birinde artık dayanamayarak ayağa kalktı . Küçücük odasında rengi bir zamanlar kahverengi olduğu sanılan bozlaşmış döşemesinden paslı makasların çıktığı ‘’dost’’ çekyatından başka iki gözlü bir şifonyer yalnızlığına renk katıyordu. Parmaklarıyla saçını büküp çevirdiği halde pencereye doğru döndü.dışarıya bakamayacakmıydı yine? Yeniden başamı dönecekti? Oysa buraya ![]() Baktı…… telefonuna gelen o çağrıdan bu yana bütün evi ![]() Ama baktı ![]() Başlangıçta göğe odaklanan bakışları yavaşça aşağıdaki bahçenin parke taşlı dar yoluna oradan da yol boyunca bloğun kapısına doğru inmeye başladı orada olmasa daha mı iyiydi acaba? Bunu bilemiyordu oysa kız oradaydı. Gemici paltosuna benzeyen siyah kabanına dökülen o akşam güneşi gibi kızıl kızıl parlayan saçlarını gördü ilk anda ![]() kızarmış ve uyuşmuş gözkapaklarıyla yumdu gözlerini. Içinde nefret vardı…… ve karanlıkta düşündü saçlarının arasından akan ve soğuk betona düşen damlaları düşündü.orada iki büklüm oturmuş ![]() buz gibi damlaları. Ara sıra hızlanan rüzgar aklına geldi ![]() ![]() içinden birşeyleri söküp karanlığa uçurmasından korktu. Açtı gözlerini… ‘’saçları hala parlıyor tanrım’’ öfkeli bulutların arasından çıkmaya çalışan günışığına aldırmıyorlardı sanki ışığa ihtiyaç duymuyordu. ‘’hayır zayıflık bu’’ o anda bir kez daha çaldı telefon ![]() telefon hala çalıyordu… ‘’ merhaba.. Içeri gel lütfen lavobodaydım bakamadım ok’’ kelimeler dilinin üzerinde uçurumdan yuvarlanan kayalar gibiydi ama kızın sevincini hissetti. Kız bir çırpıda ayağa kalkmaya çalıştıysa da zorlandı ama apartmanın kapısına doğru ilerledikçe hızlandı. Aynı onu izleyen adamın kalp atışları gibi. Adam artık ayakta duramıyodu ![]() Sesi öylesine canlı öyle duru çıkmıştı ki adam artık bacaklarına söz geçiremediği gibi gözyaşı bezlerine de hükmedemiyordu. Bu kadar inat ne içindi? Kin ve intikama ne gerek vardı? Madem kendine itiraf edemiyordu ![]() ![]() kızın boy kompleksi yüzünden giydiği o kaba topuklu ayakkabılarının merdivenleri döverken çıkardığı ses apartman boşluğunu doldururken adam kendini kapıya doğru atmaktaydı. Geçen ayrılık günlerinde ona yolladığı hakaret dolu mesajları düşünüyor ![]() Kızın ona özür dilemesini ![]() birazdan ellerini uzatıp minicik parmaklarıyla kapı tokmağını kavrayacak ve ancak aşık bir kalbin duyabileceği kadar zarif bir edayla kapıyı vuracak.kapı açıldığında hüznün ve duruluğun kanat gerip anlam verdiği dünyalar güzeli gözleriyle adama bakacak ![]() öyle de oldu…. Kızı ağırladı adam ![]() Kızı konuşturmadı ilk başta aşkını anlattı gözyaşlarını lav nehri misali içine akıtırken şiirselleşmişti kendince.kendini ifade etti ettikçe de tükendi. Ve kız özetle şöyle karşılık verdi: ‘’ sen en iyi arkadaşımsın … zekana ve hırsına hayranım senin.. Seni kaybetmek dünyada isteyeceğim enson şey olsa gerek… amaben sana hiçbir zaman ümit vermedim ki canım…eğer yanlış anlaşıldıysam özür dilerim … çok önemlisin benim için lütfen kendine ![]() nişanlandım’’ parmağındaki alyansa hiç dikkat etmemişti ya artık önemi yoktu. çünkü gözyaşının son damlasıda yüreğine düşmüş ![]() |
|
![]() |
![]() |
|
|
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|