Kaybedeceğim kadar Sevdim...
Hani derler ya melekleri kiskandiracak bir ask iste o aski bende yasadim.Onunla ilk tanistigimda 19 yasindaydi yüzünün güzeligi kalbine vurmustu,hastanede ziyaretcisi oldugunu saniyordum, cünkü her gelisinde biraz daha hayat dolu oluyordu hayatla alay edercesine güldünü fark etmemek imkansizdi .Insana inanilmaz bir huzur veren gözleri ve gülüsü vardi ,dünyanin bütün kötülüklerinden uzak adeta masalar diyarindan gelmis bir prenses misali. Onu her görüsümde icim icime sigmiyordu, bir doktor arkadasima söz ettim onda ,"sen bizim gülü yi diyorsun evet cok tatli bir kiz ve gercekten tertemiz bir kalbi var , yasamayi en cok hak eden insanlardan biri " deyince arkadasim sasirdim nasil yani yasamayi en cok hak edenlerden biri " o kiz cok hasta fazla bi ömrü kalmadi " bu sözler karsisinda sok oldum allahim nasil olur böyle bisi diye düsündüm sanki benim canimdan bir parca koptu o anda.
Aradan aylar gecti tanismamizda hastanede olmustu arkadasim tanistirdi ,bana kalsa cesaret edemezdim ama oldu iste, birbirimize cok baglanmistik bir animin bile onunsuz gecmesini istemiyordum , hastaligindan bahs etti kalp ve beyindamarlari aniden tikaniyormus ve birdaha olursa öleceyini söyledi ama benim icin hic önemi yoktu ve hic duymamais gibi yaptim cünkü onsuz gecen zamani hic yasamamis sayordum. Evlendik allahim bir gelinlik insana bu kadarmi yakisir . Sahil kenarindan bir ev tutuk her sabah gülücüklerle uyaniyordu hic bir gün bile yüzünü astini görmedim. Balkona cikip rüzgara karsi duruyordu dimdik ayakta beraber günesin dogusunu seyrediyorduk her esisimde rüzgarin kokusunun icime doldunu bilmek her uyanisimda yasadigini bilmek huzurveriyordu bana her gün biraz daha asik oluyordum . Bir gün eve geldigimde yoktu bulamayinca cok korktum masanin üzerine biraktigi notu rüzgar ucurmustu ,deye döndüm heryerde onu aradim sahilde heryerde sonra bir telefon geldi .Nerdesin sen evde yoksun deyince icim rahatladi kosarak eve gittim ,
bana bi süprizi vardi, canimdan cok sevdigim askim bana bir cocuk verecekti hamileydi, o kadar mutluydumki bunun bozulacagindan korkuyordum ardan yedi ay gecti bebek sekiz aylik olmustu. Sahilde yürüyorduk hava serindi üsümesin diye evden hirkasini alamya gitim geldigimde gözlerimin önünde yere düstü yanina kostum .Acil bir ambulans cagirip hastaneye gitik erken doum olmasi gerekiyormus acilen cocugu kurtara bilmek icin ,karim bitkisel hayata girmis acil ameliyata alindi bende girdim cocugum elime dogdu sezeryanla sevinemedim canimin bi yarisi öyle yatiyordu hic bir tepki vermeden .Ikinci ameliyata girmemem ne kadar karsi ciksalarda girdim karimi sevdigim insani kendi elerimle ameliyat ettim ilk defa elimin titremesinden bu kadar korktum saatlerce yalvardim neolur birakma beni diye allaha sükür bitkisel hayatan cikmisti , hic bir ameliyat bukadar zor gelmemisti bana , bir kizimiz olmustu.
Basinda bekledim gecelerce heran kötülese bilirdi durumu sonra aniden gözünü acti bebegini görmek istedi camdan gördü ismi elveda olsun dedi. Hersey yolundayken ücüngün aniden hayati funktionlari durdu cocugunu birkere bile kucagina alamadi.Ilk defa bu kadar cagresiz hisetim kendimi onca hastaya can veren yardim eden bu eller cagresizce baka kaldi denedim kalp masaji yaptim ama olmadi. Hastaneyi aga kaldirmisim haberim olmadi hic zor ayirmislar yanindan uyutmuslar. Sonkez görmeme bile izin vermediler acisini yasamama sonkez sarilip aglamama. Kaybedeceyim kadar sevdim... ve kaybetim
|
01-20-2009, 15:56
Normal
