Sevgi ve şefkat peşinde koştuğum günler var. Hatta bir nefesin özlemini duyduğum geceler… Yalnızlığın her daim yoldaşım olduğunu biliyor olmam, onu sevdiğim ve ona alıştığım anlamına gelmez. Hasretini çektiğim başka şeyler de var. Mesela; dostluk! Ama lafta kalanından değil. Sesini dahi duyduğunda kanını ısıtan cinsten.
Uzun aylar, uzun yıllar geçti hayatımdan. Canını acıttığım, üzdüğüm çok insan oldu, ama acının ne demek olduğunu bana da öğrettiler sonunda. Bazı şeyler yaşayınca, daha farklı bakıyorsun hayata, dünyaya. Acılar olgunlaştırıyor insanı, ben olgunlaşmak istemedim. Ama beni dinlemediler. Ömrümün hazan mevsimi geldi ve geçti. Geriye kumsalda yürüdüğünde ardında kalanlar gibi ayak izleri kaldı. Ama biliyorum bir gün dalgalar delirdiğinde, o sevda dolu denizin suları kıyılarıma vuracak ve ayak izleri silinecek.
Peki dokunduğu yeri kirleten o izlerden kalan, kum taneciklerinin içine işlemiş pisliği kim temizleyecek? Ne kadar deli, ne kadar sevda dolu da olsa, hangi deniz olursa olsun ben bu pisliği temizleyebilecek birini tanımıyorum. Ama umuyorum!
Öyle ya da böyle istemeden olgunlaşan ben;
Özlemlerimle, hasretlerimle, sevdalarımla, nefretimle, sonunu getiremediğim ve hiç başlayamadığım cümlelerimle; ve yalanlarla, riyalarla, sahte gözyaşları, sahte mutluluklarla dolu ama umut dolu hayatta nefes almaya devam ediyorum, edeceğim.
Son olarak yüreğimden özür diliyorum. Zamanında sevimsiz, sevgisiz, yaptıkları yüzünden sonunda yalnız kalmaya mahkum, şu an acınacak halde bir sefili senden izinsiz içeri aldığım için!
alinti
10-30-2008, 14:18
Kalbim'e Deneme
Normal
