Kafkasya'daki Savaşın Anlamı Üzerine...

**NOYAN** · 08-11-2008, 20:50

4 Ağustos 1992’de Gürcistan Abhazya’yı işgal etmişti.

Birkaç hafta sonra Soçi’den kalkan küçük bir tekne ile bir gece yarısı karartma altındaki Gudauta şehrine çıkmıştım.

Teknede birkaç Türk gazeteci ve Adapazarı’ndan işgale karşı direnişe omuz vermeye gelen Abhaz gençler vardı.

Gürcülerin işgaline karşı Çeçenistan’dan desteğe gelen grubun başında Şamil Basayev vardı.

Çeçen direnişinin efsane ismi ve yüze yakın savaşçısıyla aynı otelde kaldık.

Bir gece sabaha kadar sohbet etmiştik... Ruslara karşı Kuzey Kafkasya’daki direnişi nasıl sürdüreceklerini ve Kafkas halklarının bağımsızlık mücadelesini uzun uzun anlatmıştı.

“Sırada Adige’ler, Ubıh’lar, Vaynah’lar, Lezgi’ler, Avar’lar, Lak’lar, Dargin’ler var...” demişti.

Duvar çökmüş, Rus baskısı altında yaşayan Kafkas halkları bir özgürlük ateşi içinde yanıyordu.

Bugün işin geldiği noktaya bakar mısınız? Rusya ile Gürcistan Güney Osetya üzerinden bir savaşa tutuştu.

Rusların Gürcülerle savaşa ilk olarak Çeçenleri sürdüğünü okudum. Bir de fotoğraf gördüm... Bir tankın üzerinde sağ yumruğunu sıkıp fotoğraf makinelerine poz veren Çeçen savaşçılar.

O sıkılı yumruk Abhazya’da 16 yıl önce yanan özgürlük savaşının Ruslara karşı sembolüydü.

Şimdi kime ve neye karşı bu savaş veriliyor?

Gürcüler Osetlere, Abhaz’lar Çeçenlere mi silah çekiyor?

Bunun adı kardeş kavgası değil mi?

Gürcüler aslında bir Kafkas halkı değil mi?

Binlerce yıldır o dağlarda birlikte yaşamıyorlar mıydı?

Amerika Saakaşvili denen kuklayı aldı Gürcistan’ın başına oturttu.

Türkiye’den subaylar aylardır Gürcüleri eğitiyor. Mühimmat, silah, patlayıcı, lojistik detsek veriyoruz...

Kime karşı?

Ruslara karşı...

İzvestiya gazetesi bu savaştan Türkiye’yi de sorumlu tutuyor.

Kosova’dan bu yana ayak sesleri duyulan bir küresel kavganın Kafkasya’da sergilenmesidir bu savaş.

Hazar’daki enerji havzalarının kontrolü, nakli ve güvenliği, yeniden tanımlanan güç oyunlarında iki dev aktörün itişmesidir.

Karabağ’dan ve Güneydoğu’dan ötürü Türkiye gıgını çıkartamaz.

Çıkartmamalı...

Bu yayılma potansiyeli olan bir savaştır.

Kökü çok derinlerde, meyvesi sadece kan ve gözyaşı olan bu zehirli sarmaşık bir çok nedenden ötürü bizi de sarabilir.

Amerika ile yatağa girmenin bedelini Gürcistan halkı ödüyor.

Bu arada acı acı güldüğüm ne biliyor musunuz?

Saakaşvili CNN’e ağlak ağlak çıkıp, “Biz özgürlüğe inanıyoruz. Rusları durdurun” diyor.

Başta Washington tüm Batı başkentleri, “Ama sen de uslu durmadın birader biraz burnun kanasın...” diyorlar.

Batı’nın ikiyüzlülüğü işte böyle bir şey...

Binlerce insanın, birkaç saatte, kadın çocuk demeden bomba yağmurunda kanla yıkanır sen televizyonlara çıkıp, “Yardım edin...” der beklersin.

2. Dünya Savaşı’ndan bu yana bölgemizde yaşanan en tehlikeli savaş olmaya aday bir sürecin, korkarım, tam başındayız.

Müslümanların öldürüldüğü, kardeş kavgasının yaşandığı, sınırların yeniden çizileceği bir sürece giriyoruz.

Umarım bu savaş Putin açısından Aleksandr Dugin’in “yayılmacı” doktirinin pratiğe döküldüğü bir sürecin başı değildir.

Öyleyse işimiz gerçekten zor.

Serdar AKİNAN

08-11-2008, 20:50	#1
Kullanıcı Adı NOYAN	Kafkasya'daki Savaşın Anlamı Üzerine... 4 Ağustos 1992’de Gürcistan Abhazya’yı işgal etmişti. Birkaç hafta sonra Soçi’den kalkan küçük bir tekne ile bir gece yarısı karartma altındaki Gudauta şehrine çıkmıştım. Teknede birkaç Türk gazeteci ve Adapazarı’ndan işgale karşı direnişe omuz vermeye gelen Abhaz gençler vardı. Gürcülerin işgaline karşı Çeçenistan’dan desteğe gelen grubun başında Şamil Basayev vardı. Çeçen direnişinin efsane ismi ve yüze yakın savaşçısıyla aynı otelde kaldık. Bir gece sabaha kadar sohbet etmiştik... Ruslara karşı Kuzey Kafkasya’daki direnişi nasıl sürdüreceklerini ve Kafkas halklarının bağımsızlık mücadelesini uzun uzun anlatmıştı. “Sırada Adige’ler, Ubıh’lar, Vaynah’lar, Lezgi’ler, Avar’lar, Lak’lar, Dargin’ler var...” demişti. Duvar çökmüş, Rus baskısı altında yaşayan Kafkas halkları bir özgürlük ateşi içinde yanıyordu. Bugün işin geldiği noktaya bakar mısınız? Rusya ile Gürcistan Güney Osetya üzerinden bir savaşa tutuştu. Rusların Gürcülerle savaşa ilk olarak Çeçenleri sürdüğünü okudum. Bir de fotoğraf gördüm... Bir tankın üzerinde sağ yumruğunu sıkıp fotoğraf makinelerine poz veren Çeçen savaşçılar. O sıkılı yumruk Abhazya’da 16 yıl önce yanan özgürlük savaşının Ruslara karşı sembolüydü. Şimdi kime ve neye karşı bu savaş veriliyor? Gürcüler Osetlere, Abhaz’lar Çeçenlere mi silah çekiyor? Bunun adı kardeş kavgası değil mi? Gürcüler aslında bir Kafkas halkı değil mi? Binlerce yıldır o dağlarda birlikte yaşamıyorlar mıydı? Amerika Saakaşvili denen kuklayı aldı Gürcistan’ın başına oturttu. Türkiye’den subaylar aylardır Gürcüleri eğitiyor. Mühimmat, silah, patlayıcı, lojistik detsek veriyoruz... Kime karşı? Ruslara karşı... İzvestiya gazetesi bu savaştan Türkiye’yi de sorumlu tutuyor. Kosova’dan bu yana ayak sesleri duyulan bir küresel kavganın Kafkasya’da sergilenmesidir bu savaş. Hazar’daki enerji havzalarının kontrolü, nakli ve güvenliği, yeniden tanımlanan güç oyunlarında iki dev aktörün itişmesidir. Karabağ’dan ve Güneydoğu’dan ötürü Türkiye gıgını çıkartamaz. Çıkartmamalı... Bu yayılma potansiyeli olan bir savaştır. Kökü çok derinlerde, meyvesi sadece kan ve gözyaşı olan bu zehirli sarmaşık bir çok nedenden ötürü bizi de sarabilir. Amerika ile yatağa girmenin bedelini Gürcistan halkı ödüyor. Bu arada acı acı güldüğüm ne biliyor musunuz? Saakaşvili CNN’e ağlak ağlak çıkıp, “Biz özgürlüğe inanıyoruz. Rusları durdurun” diyor. Başta Washington tüm Batı başkentleri, “Ama sen de uslu durmadın birader biraz burnun kanasın...” diyorlar. Batı’nın ikiyüzlülüğü işte böyle bir şey... Binlerce insanın, birkaç saatte, kadın çocuk demeden bomba yağmurunda kanla yıkanır sen televizyonlara çıkıp, “Yardım edin...” der beklersin. 2. Dünya Savaşı’ndan bu yana bölgemizde yaşanan en tehlikeli savaş olmaya aday bir sürecin, korkarım, tam başındayız. Müslümanların öldürüldüğü, kardeş kavgasının yaşandığı, sınırların yeniden çizileceği bir sürece giriyoruz. Umarım bu savaş Putin açısından Aleksandr Dugin’in “yayılmacı” doktirinin pratiğe döküldüğü bir sürecin başı değildir. Öyleyse işimiz gerçekten zor. Serdar AKİNAN

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal gösterime geğ Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz