SEN, sen diye basliyorum ilk cümleye...

Cünkü SEN benim HAYALIMSIN...

Su aglayan gözlerimi güldüren MUTLULUGUMSUN...

Sensin bana sevgiyi tattiran...

Yikilmayisim, ayakta durabilmemin sebebi SEN...

Hayattan zevk almayan, insanlardan soguyan BENi sabretmeyi ögreten sensin...

Tutunabildigim dal sadece sensin, VAZGECILMEZIMSIN...

Baktigim her yer seni hatirlatiyor...

Nezaman ismini duysam icim titriyor, KALBIM aciyor...

Özlüyorum ve resmine bakiyorum aglayarak...

Sonra o güzel gün geliyor aklima...

Aklimdan hic cikmadiki...

Ilk bana BAKISIN...

Ilk elimi TUTUSUN...

Bana GüLüM diyisin hic cikmadiki AKLIMDAN....

Bütün bunlar acaba RÜYAMI...?

Yoksa HAYALMI...?

Rüyalar cok kisa sürer ve hemen biter...

Rüya olmasi imkansizz....

Ozaman hayaldi...

Cünkü icinde sen olupta HATIRLADIGIM, DÜSÜNDÜGÜM hayallerim hala sürüyor...

Asla bitmedi, bitmeyecek...

Buna GERCEK'de diyemem, diyemiyorum...

Cünkü korkuyorum... Korkuyorum bitmesinden..

Gerceklerde kisa sürüyor ve ACI veriyor...

HAYAL olsun be...!

Benim icin sadece HAYALIM ol emi...

HAYAL olsa bile senle beraberim ya o bana YETER...




GERCEK OLUP SENINLE OLMAYACAKSA...

HAYAL OLSUN...SENINLE OLSUN...

YA SENINLE...YADA HIC...!