içimdeki sen

Suskun_Prenses · 02-10-2008, 21:07

İ
her şekilde yaşanır en büyük acı
yarım kalan bir öpüşme hayatımız
ne kadar sevsem seni hep az geliyor
kilise de suskun bilmem ki neden

anlamlara boğup seni benzetemem
sen gökyüzümdeki yalnız uçan kuşsun
kelimelere sığınmak bazen saçma geliyor
ben uzun hayallere dalmış bir şarap kadehiyim
ve şaraptan da sarhoşum gözlerine

sana bir şeyler yazmak uzun bir yolculuk
her şeyi dikkat etsem de bir şeyler kaçıyor
ellerime rüzgar girdi ben nasıl kaçacağım
azıcık suratını assan içimi bulutlar kaplıyor
sevildiğime inansam da sensiz yetersiz

garip şarkılarda efkarlı mutluluklar
bu ev sensiz fena yıpranıyor
her tarafta kokun gidişin bir felaket
geleceğini bilmek oldu tek tesellim

satırlar uzadıkça kelimeler azalıyor
bu sana şiir yazmamın en büyük paradoksudur

siyah-beyaz resimlerde sensiz geceler
ben kendimde kayboldum tutkum bahane
fotoğrafın masamda onunla konuşuyorum
saçma sapan çocukluk anılarım geldiler ziyaretime
belki onlar da olmasa sensiz gülemeyeceğim
şu çocukluk farklı bir hayat yaşadıklarıma
gerçi çok mu büyüdük sevgilim hâlâ seviyorsak
kalbimiz sakin gözlerimiz huzurluysa
biz ne yaşadık ki belki kalan ne çok şey kalacak hep

seni seviyorum ya işte bu tek sevindiğim

kaybetmedin sen hiçbir şeyi
sende de yaşayamadım mı ben tutkuyu
aklında koca ingiltere gözlerin dalıyor
ben burada kalırsam eski ben kalamam
sen de çok farklı mı olacaksın sanki
geride kalan öksüz marmaris hayalimizdir

kimseye git diyemem kalmak da emir olamaz
bir kere kaçarsa çorap bacakların hep üşür
beni tezin yapma kaybetmeni istemem
bir de masumiyetini tutkumuzun
bir kere başlarsa her an kaybeder
ve giden kalır gittiğiyle

belki yanlış şehirdi belki kötü bir ay
senin sigaran lighttı benimki normal
ben dans ederken sen bana mısın modunda
sen miskin uyurken ben atom karınca
her "şey"e rağmen sevmiyor muyuz birbirimizi
ve en önemli olan "şey" bu değil mi sence de

ne oldu sevgilim sana ne oldu
neden asık uyudu suratın dün gece
ihtiyacımız mı vardı ki sorunlara
hangi karanlıktan esti o rüzgarın
zaten gideceğim diyorsun ingiltereye
hâttâ finallerin varmış uzaksın bir ay
böyle olmadı gaye bize yazık oldu

bu senaryoyu yazanı bulamadan uykular
ağlayan bir çocuk resmi ağzında şeker
nasıl olunur böylesine vicdansız
kapkara gözlerden tek bir kelime çıkıyor
asla söyleyemem sana gaye asla
ve de sakın düşünme sakın sakın sakın
"karanlıklar düşünüldükçe büyürler"

peki ya görmeyelim bir süre
aşarken sen mükemmeliyet kapını
çok zor olsa da ucundaki gaye
elbet aşılır en büyük deniz
eğer insan yüzmek isterse

garip bir ege akşamı hissediyorum
soğuk rakılar bardakta mangalda cıyaklayan etler
fondip biten ilişkilerim geliyor aklıma
gerçek sevmekle ilişkilendiremediklerim
en son isteyeceğim şey sana git demek
bilemiyorum ne yaşarım havaalanında
bana kızıyorsun arkadaşlarım var diyorsun
ben mi bağlıyordum sen gitmek istemiyordun
nasıl vazgeçebilirdik birbirimizden asla inanamam ki
hele o maçlara söylediğin sözler
bazen ağzını başka birisi kullanıyor sanıyorum

hiç anlayamayacaksın belki de ne olduğumu
bazen üzmüyor da bu beni yaşayamaman yok mu
sana kendimi anlatamam gaye hissedebilirsin ancak
sorma neden diye böyle bana da en zor şey yaşayamamak

gözbebeklerim büyüdükçe mavialbatros daha da uzun uçar
hiç küçük olmadı dolunaydan "okyanus gözlerim"
beni neremden tutarsan ben oyum aslında
beni suçlayamazsın ben herhangi bir şey olamadım diye
kızacağın şey aynadaki gözbebeklerin olabilirdi
belki bunları söylemem bile kendimden yeterli kayıp
üç yaşındaki serüvenimdir hayatımın anlamı
şiirlerim acılar mezarlığı küçük harfler tabutlarım
sana kendimi anlatmaktan zor olmadı hiçbir şey
oysa ne çok birikti mavi defterde efsaneler
anladığım parçaları filmimin bir sınama gibi ömür çarkım
koştukça bütün yollar uzuyormuş meğer bilmiyordum
aklıma gelen sözler sana ne de uzak kalacak

geceyarıları yalnız geçer platonikler
biz hiç kibrit kutusundaki yanmış kibritler olmayacağız
güneş doğarken görülür asıl kâbuslar
bu yüzden seninle uyumak en büyük huzurumdur

sana yazdığım hiçbir şiir son şiirim olmayacak
emin olmasam sevmezdim seni tatminine sevginin
oysa tutku bir satranç oyunu değildir bir sen bir ben
bizim içimizde yaşar hislerimiz ortak noktamız dudaklarımızda
seni görmemekten korkmuyorum inanıyorum ilk defa bir kalbe
bunlar bahar polenleri gözlerimizi yaşartan
hayatımda öğrendiğim bir cümle var
her mevsim bahar kadar unutkan geçmiyor

kelimeler yaralara tuz dökerler
hakkımda düşündüklerin biz kavramına azdır
beni sadece hisset en doğrusu bu galiba
benimle ne yaşarsan o yaşanacak en doğru an

kalbindeki yerim beni öperken aklına gelenlerdir

yarışta ne kadar erken geride kalırsan, öndekilere yetişecek o kadar zamanın olur

02-10-2008, 21:07	#1
Kullanıcı Adı Suskun_Prenses	içimdeki sen İ her şekilde yaşanır en büyük acı yarım kalan bir öpüşme hayatımız ne kadar sevsem seni hep az geliyor kilise de suskun bilmem ki neden anlamlara boğup seni benzetemem sen gökyüzümdeki yalnız uçan kuşsun kelimelere sığınmak bazen saçma geliyor ben uzun hayallere dalmış bir şarap kadehiyim ve şaraptan da sarhoşum gözlerine sana bir şeyler yazmak uzun bir yolculuk her şeyi dikkat etsem de bir şeyler kaçıyor ellerime rüzgar girdi ben nasıl kaçacağım azıcık suratını assan içimi bulutlar kaplıyor sevildiğime inansam da sensiz yetersiz garip şarkılarda efkarlı mutluluklar bu ev sensiz fena yıpranıyor her tarafta kokun gidişin bir felaket geleceğini bilmek oldu tek tesellim satırlar uzadıkça kelimeler azalıyor bu sana şiir yazmamın en büyük paradoksudur siyah-beyaz resimlerde sensiz geceler ben kendimde kayboldum tutkum bahane fotoğrafın masamda onunla konuşuyorum saçma sapan çocukluk anılarım geldiler ziyaretime belki onlar da olmasa sensiz gülemeyeceğim şu çocukluk farklı bir hayat yaşadıklarıma gerçi çok mu büyüdük sevgilim hâlâ seviyorsak kalbimiz sakin gözlerimiz huzurluysa biz ne yaşadık ki belki kalan ne çok şey kalacak hep seni seviyorum ya işte bu tek sevindiğim kaybetmedin sen hiçbir şeyi sende de yaşayamadım mı ben tutkuyu aklında koca ingiltere gözlerin dalıyor ben burada kalırsam eski ben kalamam sen de çok farklı mı olacaksın sanki geride kalan öksüz marmaris hayalimizdir kimseye git diyemem kalmak da emir olamaz bir kere kaçarsa çorap bacakların hep üşür beni tezin yapma kaybetmeni istemem bir de masumiyetini tutkumuzun bir kere başlarsa her an kaybeder ve giden kalır gittiğiyle belki yanlış şehirdi belki kötü bir ay senin sigaran lighttı benimki normal ben dans ederken sen bana mısın modunda sen miskin uyurken ben atom karınca her "şey"e rağmen sevmiyor muyuz birbirimizi ve en önemli olan "şey" bu değil mi sence de ne oldu sevgilim sana ne oldu neden asık uyudu suratın dün gece ihtiyacımız mı vardı ki sorunlara hangi karanlıktan esti o rüzgarın zaten gideceğim diyorsun ingiltereye hâttâ finallerin varmış uzaksın bir ay böyle olmadı gaye bize yazık oldu bu senaryoyu yazanı bulamadan uykular ağlayan bir çocuk resmi ağzında şeker nasıl olunur böylesine vicdansız kapkara gözlerden tek bir kelime çıkıyor asla söyleyemem sana gaye asla ve de sakın düşünme sakın sakın sakın "karanlıklar düşünüldükçe büyürler" peki ya görmeyelim bir süre aşarken sen mükemmeliyet kapını çok zor olsa da ucundaki gaye elbet aşılır en büyük deniz eğer insan yüzmek isterse garip bir ege akşamı hissediyorum soğuk rakılar bardakta mangalda cıyaklayan etler fondip biten ilişkilerim geliyor aklıma gerçek sevmekle ilişkilendiremediklerim en son isteyeceğim şey sana git demek bilemiyorum ne yaşarım havaalanında bana kızıyorsun arkadaşlarım var diyorsun ben mi bağlıyordum sen gitmek istemiyordun nasıl vazgeçebilirdik birbirimizden asla inanamam ki hele o maçlara söylediğin sözler bazen ağzını başka birisi kullanıyor sanıyorum hiç anlayamayacaksın belki de ne olduğumu bazen üzmüyor da bu beni yaşayamaman yok mu sana kendimi anlatamam gaye hissedebilirsin ancak sorma neden diye böyle bana da en zor şey yaşayamamak gözbebeklerim büyüdükçe mavialbatros daha da uzun uçar hiç küçük olmadı dolunaydan "okyanus gözlerim" beni neremden tutarsan ben oyum aslında beni suçlayamazsın ben herhangi bir şey olamadım diye kızacağın şey aynadaki gözbebeklerin olabilirdi belki bunları söylemem bile kendimden yeterli kayıp üç yaşındaki serüvenimdir hayatımın anlamı şiirlerim acılar mezarlığı küçük harfler tabutlarım sana kendimi anlatmaktan zor olmadı hiçbir şey oysa ne çok birikti mavi defterde efsaneler anladığım parçaları filmimin bir sınama gibi ömür çarkım koştukça bütün yollar uzuyormuş meğer bilmiyordum aklıma gelen sözler sana ne de uzak kalacak geceyarıları yalnız geçer platonikler biz hiç kibrit kutusundaki yanmış kibritler olmayacağız güneş doğarken görülür asıl kâbuslar bu yüzden seninle uyumak en büyük huzurumdur sana yazdığım hiçbir şiir son şiirim olmayacak emin olmasam sevmezdim seni tatminine sevginin oysa tutku bir satranç oyunu değildir bir sen bir ben bizim içimizde yaşar hislerimiz ortak noktamız dudaklarımızda seni görmemekten korkmuyorum inanıyorum ilk defa bir kalbe bunlar bahar polenleri gözlerimizi yaşartan hayatımda öğrendiğim bir cümle var her mevsim bahar kadar unutkan geçmiyor kelimeler yaralara tuz dökerler hakkımda düşündüklerin biz kavramına azdır beni sadece hisset en doğrusu bu galiba benimle ne yaşarsan o yaşanacak en doğru an kalbindeki yerim beni öperken aklına gelenlerdir yarışta ne kadar erken geride kalırsan, öndekilere yetişecek o kadar zamanın olur

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz