Hristiyan olan bir gencin mektubu

..::duyguseli::.. · 08-23-2008, 14:47

İnşAllah konuyu yanlış yere açmamışımdır.. :S:S

): ):

Bu mektubu okudugunuz zaman üzüleceginizi biliyorum. Aylardan beri sustuğum icin de üzülüyordunuz. Ama ne yapalım başka türlüsü elimden gelmiyordu. Beni affedeceğinizi, mazur göreceğinizi umarım. Anneciğim ve Babacığım, Ben artık islam dinini terk ederek hristiyan oldum. Eğer böyle yaptığım icin bir günah işlemişsem bilin ki, bu günah tamamen size aittir. Çünkü siz, bana dinimi öğretmemiştiniz. Ben, adımın müslüman olduğunu biliyordum o kadar... Fakat, Müslümanlık nedir? Nasıl olur? Peygamberim kimdir? Nasıl bir zattır? Kur’an nasıl bir kitaptır, nelerden bahseder? Müslümanlıkta nasıl ve niçin ibadet edilir? İşte bütün bunlar bence bilinmeyen şeylerdi. Bana anlatmadınız, öğretmediniz. Buraya geldiğim zaman, çogu Fransızların dindar olduklarını gördüm. Hemen her evde birkac İsa ve Meryem’e ait resim vardı. Yemeğe oturdukları zaman dua okuyorlardı. Ben ise onlara alık alık bakıp durmaktan başka birşey yapamıyordum. Din, iman Allah. Peygamber, Kur’an ve ibadet hakkında bana bir çok sorular sorarlardı. Ama ben hiçbirine cevap veremiyordum. Siz, bana bunları öğretmemiştiniz. Hatta benim memleketimde dindarlık ayıptı. Mesela lisede derse giren bazı hocalar dindarlığın, yobazlık, gericilik olduğunu anlatırlar, ondan sonra derse başlarlardı. İçimizden birisi dinden bahsedecek olsa, öğretmenler olsun, öğrenciler olsun hemen alay ederlerdi... ”Hey yobaz, kaçıncı asırdasın?“ derlerdi. Oruç tutmak bir suç, namaz kılmak ise bir ayıptı... Burada ise, durum tam tersine. ne kadar aldanmışız? Ne kadar aldatılmışız? Avrupanın dinsiz olduğunu zannederdik. Dinsizliği ilerilik, dindarlığı gerilik sayardık. Halbuki ne kadar yanılmışız, burada herkes dinden, imandan, İsa’dan bahsediyor. Dinsizler ise pek sevilmiyor. çogu kimsenin cebinde incil var. Bütün bunların karşısında içimde bir boşluk duydum. Hristiyanların çoğu ibadet ediyordu. Ben ise ne kendi dinimden, ne de onların dininden birşey bilmiyordum... Yavaş yavaş hristiyanlığı öğrenmek icin bir merak sardı beni... Öğrendim ve nihayet işte hristiyan oldum. Artık tahsil masraflarımı kilise üzerine aldı. Bundan sonra bana, ister mektup gönderin, ister göndermeyin. Siz bilirsiniz, ama tekrar ediyorum. Eğer dinimi terk edip günahkar olmuşsam, bu günah tamamen size aittir. Allah sizi affetsin...

NOT: Bu mektup, Fransa'ya okumaya giden bir gencin ailesine yazdığı gerçek mektuptur...
__________________

..::duyguseli::.. · 08-23-2008, 14:47

Öyle aileler var ki sözde müslümanlar.. Ama din adına çocuklarını eğitmekten aciz ve her şeyden bihaberler..Yazık.. İşte gençliğimiz bu hale geliyor.. Çevrede hata görüyor olabilirz ama en büyük iş aileye düşmez mi..? Çevrenin düzensizlik ve kötülüğünden evladının korumak ve kollamak görevi aileye aittir.. Her şey ailede başlar.. Eğer bir aile çocuğuna küçük yaştan dini öğretmeye başlamışsa gerisi gelecektir.. Çevre ne kadar kötü olursa olsun önemli olan islam sevgisini Allah korkusunu ve sevgisni küçük yaşta küçük beyinlere kazımak gerekir.. Öğrenmeden kendi kendine öğrenmesi beklenmemelidir.. Yoksa Allah muhafaza sonuç bu gencin ki gibi küfürle sonuçlanacaktır.. Allah affetsin.. Yeniden hidayeti nasip etsin..

08-23-2008, 14:47	#1
Kullanıcı Adı ..::duyguseli::..	Hristiyan olan bir gencin mektubu İnşAllah konuyu yanlış yere açmamışımdır.. :S:S ): ): Bu mektubu okudugunuz zaman üzüleceginizi biliyorum. Aylardan beri sustuğum icin de üzülüyordunuz. Ama ne yapalım başka türlüsü elimden gelmiyordu. Beni affedeceğinizi, mazur göreceğinizi umarım. Anneciğim ve Babacığım, Ben artık islam dinini terk ederek hristiyan oldum. Eğer böyle yaptığım icin bir günah işlemişsem bilin ki, bu günah tamamen size aittir. Çünkü siz, bana dinimi öğretmemiştiniz. Ben, adımın müslüman olduğunu biliyordum o kadar... Fakat, Müslümanlık nedir? Nasıl olur? Peygamberim kimdir? Nasıl bir zattır? Kur’an nasıl bir kitaptır, nelerden bahseder? Müslümanlıkta nasıl ve niçin ibadet edilir? İşte bütün bunlar bence bilinmeyen şeylerdi. Bana anlatmadınız, öğretmediniz. Buraya geldiğim zaman, çogu Fransızların dindar olduklarını gördüm. Hemen her evde birkac İsa ve Meryem’e ait resim vardı. Yemeğe oturdukları zaman dua okuyorlardı. Ben ise onlara alık alık bakıp durmaktan başka birşey yapamıyordum. Din, iman Allah. Peygamber, Kur’an ve ibadet hakkında bana bir çok sorular sorarlardı. Ama ben hiçbirine cevap veremiyordum. Siz, bana bunları öğretmemiştiniz. Hatta benim memleketimde dindarlık ayıptı. Mesela lisede derse giren bazı hocalar dindarlığın, yobazlık, gericilik olduğunu anlatırlar, ondan sonra derse başlarlardı. İçimizden birisi dinden bahsedecek olsa, öğretmenler olsun, öğrenciler olsun hemen alay ederlerdi... ”Hey yobaz, kaçıncı asırdasın?“ derlerdi. Oruç tutmak bir suç, namaz kılmak ise bir ayıptı... Burada ise, durum tam tersine. ne kadar aldanmışız? Ne kadar aldatılmışız? Avrupanın dinsiz olduğunu zannederdik. Dinsizliği ilerilik, dindarlığı gerilik sayardık. Halbuki ne kadar yanılmışız, burada herkes dinden, imandan, İsa’dan bahsediyor. Dinsizler ise pek sevilmiyor. çogu kimsenin cebinde incil var. Bütün bunların karşısında içimde bir boşluk duydum. Hristiyanların çoğu ibadet ediyordu. Ben ise ne kendi dinimden, ne de onların dininden birşey bilmiyordum... Yavaş yavaş hristiyanlığı öğrenmek icin bir merak sardı beni... Öğrendim ve nihayet işte hristiyan oldum. Artık tahsil masraflarımı kilise üzerine aldı. Bundan sonra bana, ister mektup gönderin, ister göndermeyin. Siz bilirsiniz, ama tekrar ediyorum. Eğer dinimi terk edip günahkar olmuşsam, bu günah tamamen size aittir. Allah sizi affetsin... NOT: Bu mektup, Fransa'ya okumaya giden bir gencin ailesine yazdığı gerçek mektuptur... __________________

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)

Kullanıcı ismi		Beni hatırla
Şifreniz