 |
|
||||||||
| Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
 |
| Seçenekler | Stil |
02-26-2009, 23:25
|
#1 |
Hayattan Hayat Koparmak...
 Ayrılık.. Kimi zaman sevgiliden  kimi zaman ailemizden veya en sevdiğimiz arkadaşımızdan.. Her ihtimalde de yaşanabilecek en kötü olay.. Hayattan hayat koparmak.. Başkasının hayatını hayatınızdan söküp atmak..Zor.. Çok zor.. Hele birde zorunluysa ayrılık.. Acısını bile bile hayatınızdan hayat koparıyorsanız işte o zaman acıyı sonuna kadar hissedersiniz.. Ayrılığın ilk günleri en sakin günlerdir.. Önce bir umut yine beklersiniz.. Belki hepsi rüyadır aslında biz hiç ayrılır mıyız vb.. bir sürü boş hayalle beklersiniz.. Daha sonra umut yavaş yavaş elini eteğini çeker ruhunuzdan.. İçe kapanma başlar.. Depresif bir ruh hali.. Tek başınıza kalıp acıyı çekmek istersiniz.. İliklerinize kadar hissetmek.. Bunun sebebi ise bana göre ayrıldığınız kişiye özlemdir.. Kimin için acı çektiğinizi biliyorsunuzdur.. O kişiye özlediğiniz için her yerde onu ararsınız.. Gerekirse acı bile çekersiniz.. Çok gariptir aslında.. Her acıdan kaçan insan söz konusu başka biri olunca acı çekmeye bayılır.. Hatta şarkılar şiirler yazılır bu durumda.. Ölüme sevda başlar bazılarında.. Hiçbir zaman yarın ölebileceğini düşünmeyen insan bir başkasının gidişiyle ölümü hisseder.. Yaşamak istemez.. Fakat ruh hali yerindeyse intiharda etmez.. Sadece ölümü bekler.. Ayrılık insanda ki yaşama sevincini siler.. Alır elinden.. Mutluluğu ve umudu söker ruhtan.. Giderken sadece özlem acı hüzün bırakır.. Elindekilerle yaşamaya çalışır insan.. Önce biraz zorlanır.. Gülecek derdini unutturacak bir sebep arar.. Bulamazsa içkiye sigaraya yönelir.. İçindeki acıyı boşaltmaya başlar.. İnsana göre değişir bu yas süresi.. Bazıları 5 yıl acı çeker bazıları 5 saat.. Zaman geçince hayattan koparılan hayatın bıraktığı boşluk kapanmaya başlar.. Fakat yara tamamen kapanmaz.. Biraz uğraşılırsa sızlamaya başlar.. Eğer ayrıldıysa insan hiçbir zaman tam kapanmayacak bir yaranın sahibi olmuş demektir.. Bütün bu olanlardan sonra insanın kalbi ruha tekrar umut pompalamaya başlar.. Önce insan bir arkasına bakar.. Bıraktığı kişiye.. Sonra hüzünlü bir gülümseme belirir suratta.. Küçük bir anı seli belirir gözlerde.. Yaşanılan en güzel anlar hatırlanır.. Sonra arkasını dönerek uzaklaşmaya başlar.. Hiçbir zaman tam olarak unutmayacağını bilse bile.. |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
