Ola ki, yürürüm bir başka aşka
Ya da yürürüm mavi olmayan bir gülüşe...

Unutma ki tek aşk olduğum sensin, aşık olduğum değil...

Karanlıkla süzülüyor içime yıkım. Dur diyorum yıkılıyorum. Uçurumları baş ucuma koyuyorum sonra, okşuyorum rüzgarda saçlarını. Sıcak ılık bir koku siniyor yüreğime.
"Gitme" diyorum "Gitme"...
Düşüyorum...

Sonra beni soruyorlar bana. Tanımıyorum diyorum,daha hiç karşılaşmadık. Aynı çizgide bilge sus umu dinliyorlar. Ben sustukça. Yazık, bir çığlığın doğuşu gibi ölüyorlar.

Önce bir bir, sonra hepsi.
Sonra bir uçurumlar kalıyor birde yıkımlar.
Verilen herşey borçmuş gibi alınıyor.
Önce bir bir sonra hepsi...

Sonra bir ben kalıyorum, birde yalnızlık. Uçurumlar, yıkımlar, ben ve yalnızlık. Zorlu bir savaşın unutulmuş cesetleri gibi. Yatıyoruz yan yana. Öpüşüyoruz, sevişiyoruz da hatta.... Her şey oyun yasaklarına uygun. Bir günah oluyor sonra.Tek umudumuzu göğe gelin ediyoruz. Telli, kanlı düğün işte. Üşüyor saçların biliyorum dargın mısın?

Bu baharda mayısa bıraktığım gibi misin hala?

Vurulmuş çocuk gibi büyümemiş yüreğindeki hüzün. Hala kaçıyor musun zamansız gözlerini bırakarak birilerinden. Hala ellerinden tutup sevgileri. Hala öyle soğuk bir gök. Hala öyle yerini yurdunu bulamamış bir mavi. Dipsiz kuyuya salıyor musun ağlayarak?

Küçücük bir dokunuşla son sevilen olabiliyor musun?

Kendin kadar aklımdasın
Ve aşkını şaşırmış bir tanrı
Çoğalan sızısıyla mutlu bir yara
Öyle bıraktığım gibi misin?

Gerçeği yakmada hala ustamısın
Yoksa çırak mı yanarken yollarda?
Saçlarıma dolanan aydınlığımsın
Somutlaştıramadığım tek imgemsin
Şiirde anlattıkça eksilen tek anlam...

Hala bıraktığım gibi misin?
Yoksa beni bıraktığın gibi mi?
Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma
Kaç mevsimsiz kar düştü toprağıma?

Hala bıraktığım gibi misin?

Umut Altınçağ