 |
07-04-2008, 18:26
|
#1 |
Gidiyorum!
Yokluğunun deminde, ayrılığın son perdesindeyim. Bitecek birazdan aşk oyunumuz, kapanacak sahnemiz... Ve son selam seyircilere...Ardından veda zamanı... -di'li geçmiş zamanlı cümleler kurmayacağım artık. -miş'li geçmiş zamanlı sözcüklerde kaybolmayacağım. Geniş zamanlı cümleler kullanmıyorum. Daralttım zamanlarımı...Kırık bir aşkın gece notlarına düşüyorum. Şimdilerde kalbimi de alıp gidiyorum ve bırak beni gidiyorum. Gidişimle bu oyunu bitiriyorum. Yüreğimin bütün derinliğine rağmen ruhumun bir yarısı sende... Bil istiyorum. Beni yaşama bağlayanın sen olduğunu ve aşkı bir kor gibi elimde taşıdığımı gör istiyorum. Gurbet benim, sıla ise sensin. Gönül oyunumuzdan seyrediyoruz birbirimizi... İzlendi tiyatronun son oyunu... Çektim kalın perdeleri... Kalbimde ve beynimde oyun bitti. Neler mi hissediyorsun oyun bittiğinde? Sadece üzgünsün. Bol arkadaşının bir korkak olduğunu anladığında kızmıyorsun, yıkılmıyorsun.Sadece üzgünsün. Karşında senelerdir yüreğindeki aşkı haykırmaya korkan bir adam olduğu için üzülüyorsun. Ağlıyorum. Hıçkırıklara boğuluyorum. Hüzün dolu yollarda kayboluyorum. Üzülme!!! Bir daha hiç dönmemek üzere gidiyorum. ... .. . El sallıyorlar gidişime... Sen gülerken onlar ağlıyorlar bitişime... Beynimi son bir soru tırmalıyor. "Sor kızım." diyor annem. Cevapsız bir soru diyorum. "Anlat kızım derdini, hadi susma." diyor. Susmuyorum. "Erkek gözyaşı katili mi anne??? " diyorum. Cevap alamıyorum. Ayrılığın bileklerini kesmek isterken kendi bileklerimi kesiyorum. Canım kalbim kadar yanmıyor ama elim yüzüm kan içinde kalıyor. Üzülme!!! Bir daha hiç dönmemek üzere gidiyorum. ... .. . |
|
|
|
|
|
|
|
 |
| Konuyu Toplam 3 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 3 Misafir) | |
|
|
Normal
