Bütün ışıkları söndürdüm, susturdum bütün sesleri
Artık ağlayabilirsin kanka
Severken bana sormadın, ağlarken de utanma
Nasıl unuturum diye düşünmeye başlama bir beyhude çabayla
Her unutmak çabası, bir hatırlamak hamlesidir aslındaİlk akla gelendir en çok unutmak istediğin
Hep kaçmak istediğin yere koşarsın aşkta
Çok ahmakça biliyorum ama,
Herkes teslim oluyorsa eğer en çok kurtulmak istediğine,
Bu kez ahmaklık sırası sende usta

Alımlı delikanlılığından, alıngan bir adam yaratmışsın
Yumruklarının içine sıktığın gururun kırıldı kırılacak
Ama dert etme, gururun kırıldıkça çoğalacak
Aşkın acısını çekmek, aşkta hile yapıp gitmekten daha asil iştir
Sen şimdi, seni sakız gibi çiğneyip tükürdü sanıyorsun
Vaziyeti şaşırıp, algıda hata yapıyorsun
O sadece çiğnedi, sen tükür gitsin
Gel şimdi bir hasret şarkısı okuyalım
Allah gidenleri affetsin
Allah gidenleri affetsin...

Üsküdar'da sandallar yıkılır sallanırlar
Tophane'de mangallar yar diye yanar, ağlarİsmini çığlık çığlık haykırıyor martılar
Senin için söylenir Kumkapı'da şarkılar
Yar yokluğuna itirazım var

Bütün ışıkları söndürdüm, susturdum bütün sesleri
Şimdi alemin bütün efkarını toplamaya başla
Topladığın efkarı dağıtma vakti gelir nasılsa
Aşkta kazanan taraf yoktur, bunu sonra anlarsın
Ayrılığın izlerini kaldırıp saklayabileceğin tek bir yer bulamazsınIslak açık bir yara gibi şimdi kalbin
Hiçbir tesellide tesilli aradığın da yok
Şimdi denizleri içsen sönmez içindeki mahşer yangını
Bu illet senin gibi kaç adamı küle çevirdi de,
Küllerin hepsini kalbi yalandan bir Leyla üfleyip gitti
Sen İstanbul'un rüzgarında uçuşanı toz mu sandın
Hepsi küldür senin gibi

Ben çok kadın tanıdım
Sevenden sakındığı bedenini, sevmeyenlerin yoluna kilim yapmış
Sen gözünden sakınmışsın, o gözünün yaşına bakmamış

Şimdi dilediğin kadar ağla, bana da birşey sorma
Bu da geçer diyeceğim, inanmıcan nasıl olsa
Boşver derdi kederi, sat gitsin
Gel şimdi bir muayyer kürdi şarkı okuyalım
Allah gidenleri affetsin

teşekkürler.....

ÖTESİ YOK!

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim.
Gözlerim değil,yüreğimdi seni gören.
Sen damarlarımda ki kana karışıp,
Geldin oturdun yüreğime.
Bir başka yerde olamazdın zaten.
Sen,benim en değerli yerimde,
Yüreğimde olmalıydın,orda kalmalıydın.
Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek,
İlk kez bu kadar kolay kabullendi seni.
Herhangi bir konuk değildin artık.
Bu yüzden ne ağıralama faslı vardı,
Ne de uğurlama.
O yüreğin gerçek sahibiydin.
Şimdi sonbahar,kışa giriyoruz ya...
Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle.
Çiçek açtın yüreğimde.
Gökkuşağı zayıf kaldı,senin renklerin karşısında.
Taze bir yaprak gibi yeşildin.
Açelyaydın pembeliğinle.Üzerine çiğ teneleri düşmüş
sarı güldün.Kırmızıydın bir ateş gibi.Ve maviydin...
En çok bu renkle anmayı sevdim seni.
Denize tutkundum,
Denizi sensiz,seni denizsiz düşünemedim.
Seni severken dünyayı da sevdim ben,insanları da...
Kendime bile dar gelirken,
İçinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık.
En kızgın,en tahammülsüz olduğum anlarda bile,
Seni düşünmek yetti bana.
İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı,güldüm.
Beni böylesine güldüren senin sevgindi
Ve ben kaygısız,içten gülüşün ne demek olduğunu,
Nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
Her şeye rağmen sevdim seni.
Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu.
Koca bir kente,koca bir ülkeye kafa tutabilirdim.
Sen elimden tuttuğunda,
Patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi.
Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için
Önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.
Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim,kül ederdim.
Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm.
Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
Sevdim ve hayrandım da...
Her halin çekti beni.
Duruşunu,uyumanı,gülmeni,k ızmanı,
Şaşkınlığını,saflığını,kurnazlığını,
Çocukluğunu,olgunluğunu sevdim.
Sesini de sevdim suskunluğunu da.
KÜÇÜK OYUNLARINI,KAPRİSLERİNİ,
SİTEMLERİNİ,KORKULARINI SEVDİM.
Seni ve o doyumsuz sevdanı,
Uçarı sevdanı anlatacak
Kelime bulamadım çoğu zaman.
Sığmadın cümlelere
Ve hiçbir cümle seni
Yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
Seni severken yorulmadım.
Çünkü sen yaşam kaynağıydın.
Her gün yenilendim.Seninle çoğaldım,büyüdüm.
Eksik kalan neyim varsa tamamladın.
Ölemeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
Daha ne diyebilirim ki?
SEVDİM İŞTE ÖTESİ YOK...

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.

Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin onu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.

Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.

Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait
olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.

Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, Hem
de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

Ben bu sayfaya yorum yaptim dimi

Hayirli olsun...

zarar yok ıkıncı kez tesekkur ederız