 |
|
||||||||
| Şiirler ve Yazılar Beğendiğimiz yada yazdığımız şiir ve yazıları burada paylaşabiliriz. |
 |
| Seçenekler | Stil |
05-20-2008, 23:14
|
#1 |
Düşlerimin Karanlık Sokağından ,Gecemin Karanlığın
Katran karası gecelerin vurduğu saatler düşlerimin sokağına….
Zifiri karanlıkta top oynayan bir çocuğun belli belirsiz silüetinin yanında topun kırmızılığı göz alıcı sebepsiz… Hemen ilerde, bir çift çıplak ayak batıyor gözlerime… Sessizliğin içinde çığlık çığlığa koşan bir çift çıplak ayak uzakta ama net…. Uzakta ama sanki yanı başımda… Koşuyor… Durmadan koşuyor bilinçsiz,nereye gittiğinden habersiz koşuyor… Gözleri bağlı,elleri arkadan yapışmış birbirine… Gecenin kör karanlığında koşuyor hiç hesapsız.. Gittiği yerin neresi olduğunu bilmiyor,geldiği yeri çoktan unutmuş hafızası… Bazen bir köpek havlaması karışıyor hıçkırıklarına.. Bazen bir kedi miyavlaması.. Korkuyor ama umursamıyor.. Durmadan, Nefes almadan koşuyor… Bir el kadar yakınındayım aslında… Nefesini hissediyorum derinden… Kalp atışları, Kalp atışları mı bunlar?… Evet kalp atışlarını duyuyorum… Heyecanlı sanki, Sanki biraz sakin… Karışıklık kaplamış her yanını.. Çelişkilerle dolu bir hayattan kaçarcasına koşuyor karanlığın bir köşesinden diğer bir köşesine… Bir uçuruma yaklaştığını fark ediyor gözlerim,seslenesim geliyor, Sesim çıkmıyor… Ama o duyuyor sebepsiz.. Yada ben öyle sanıyorum dönüp bakmasından… Belki dur dememi bekliyor.. Belki de onunla beraber gitmemi… Gözlerim hala çıplak ayaklarında.. Tanıdık geliyor ayaklar bana.. Ama aklıma bakmak gelmiyor yüzünün sıfatına… Aklıma bir an olsun başımı kaldırmak gelmiyor… Korkularını bana yansıtıyor belki ve bu nedenle gözlerine denk gelmek istemiyor gözlerim .. Yada benim korkularım gün ışığına çıkıyor… Karanlıktan da ötesi… En karanlık… Soğuk nefesini hissediyorum ensemde, Ensemde ölümün üşütücü hali geziniyor ağır ağır… Ben o çıplak ayaklara bakarken,ölüm nefes alıp veriyor yavaş yavaş . Ben yüreğimdeki soğukluğunu yok etmeye çalışıyorum daha çok yaklaştığını fark ettikçe… Bir uçurum beliriyor yine çıplak ayakların tam önünde… Bir uçurum ve uçurumun sonunda karanlık… Uçurumun sonunda dipsiz bir kuyu… Bekliyor en ucunda… Bir çift çıplak ayak… Bekliyor … Kimbilir belki bir şeyler dememi istiyor… Kal….. İyi ama neden? Ne için? Kendin için.. Benim için… Korkularımızı yok etmek için…. Diyemiyorum, Git demek geliyor derken içimden… Gel benimle demesinden korkuyorum… O umursamıyor… Tam kaldırıyorum başımı, yüzüne bakasım geliyor… Kendini bırakıyor boşluğa çığlık çığlığa… Sadece son kelimesi aklımda… Nerdesin? Meral Bilgiç |
|
|
|
|
|
|
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
