Masamın üzerine senden arta kalan kırıntıları döktüm bu gece..
Parçaları eklemeye çalıştım, eski halini alır mı diye..
Parçaları birleştirdikçe kırılan anılar inat etti..
Ve kısık sesle haykırdı:

"Boşuna uğraşma ey Aşık..!
Birleşmem, birleşsem de eski halimi almam..
Yorma kendini, bırak benle oynamayı..
Kalk aynaya bak, toparla kendini.."

"-Kırıklar..."

Bazen can, bazen ete batan cam kırıkları..
Üzmüyor, incitmiyor, acıtmıyor..
Sadece batıyor işte..

"-Çırpınıyor yüzümde asılı kalan senli izler.."

Alnımdaki iki çizgi..
Ardından bakarken gözlerimi kısmam..
Gözümün yanındaki bi kaç kırışıklık..
Gözyaşımın aktığı yerde bıraktığı ıslak iz..

.
.

"-Kırıntılar..."

Dökülmesi hayallerimden aşağıya..
Şemsiyemi ters çevirip yakalama çabam..
Boş...
Sana dair olan tüm çırpınışım boş..!

Bırakmam gerek..
Yerle bir olan kırıkların üzerine basarak geçmem...
Unutmam ve unutulmam...
Senli düşlerden uyanmam...
"-Bana sen değil,sensizlik gerek.."
.
.

"-Kırıklar ve Kırıntılar.."

Senin açtığın derin izler..
Ve ardında bıraktığın harabe duygular..
Acıtmıyor...
Dedim ya: "Sadece batıyor işte, batıyor!"

ellerie sağlık güzelmiş
bunun şarkısıda vardı şebnem ferahmı sölüodu ne